Het clubje

Vorige week heb ik mezelf overbelast, woensdag zelf rennen en donderdag met de groep was teveel voor m'n spieren. 

Vervolgens weer een week niet gelopen, maar toch ging het gisteren goed met de club. En dat motiveert! Wel heb ik van mezelf nog een strafrondje moeten lopen. Hoe hard iedereen ook zei dat ik het niet zo moet zien, zo doe ik dat wel. 

Plan is om dit weekend nog weer mijn eigen schema op te pakken :-)

Les 19 - Hoppakee

Weer een week vol bezigheden die niet in de buurt van een rondje rennen komen. Regen, te warm, te druk, geen zin, alle smoesjes zijn weer voorbij gekomen. Na de training afgelopen donderdag niks gedaan en kom op, als iedereen gaat vertellen dat hij gelopen heeft wil jij toch niet achterblijven? Nee inderdaad, dus geen andere keus dan woensdagavond een rondje eruit te knallen.

Het was warm, maar met een flesje water bewapend ging ik op pad. Ik begon langzaam, en heb ook redelijk langzaam gelopen. Wel heb ik de hele les uitgelopen (5 - 6- 7 -8 min!!), al strompelde ik aan het einde meer dan ik liep. Wat mijn probleem is? Mentaal. Ik denk dat ik het niet aan kan, ik spaar energie en daardoor blijf ik sukkelen in een langzaam tempo. Ik weet het probleem, maar ik vind het moeilijk eraan te werken. Qua conditie zit het al redelijk snor, al ben ik bang voor les 20 (4x 8 min, what the fuck, wat is dat voor gek mens die dat bedacht heeft, wat een overgang en zo kan ik nog wel een tijdje doorrazen). Ik moet er doorheen, ik moet in mezelf gaan geloven dat ik niet die loser ben die niks kan, maar een meid die al best een stuk kan rennen.

Vanavond het clubje, het streven is om hier vooral aan tempo te werken.

#1 Club

Donderdagavond in het bos gelopen met een groep. Er waren 2 groepen, beginners en gevorderden. En laat dit meisje nu net tussen beide groepen vallen. Maar ik ben zoals ik ben, dus aangesloten bij de beginners want blijf pleinvrees houden. 5x 1 minuut rennen, waartussen 2 minuten wandelen en 1x 1 minuut wandelen. Tja, dat is natuurlijk echt het begin van het begin waar ik al eventjes voorbij ben. Hierdoor heb ik wel in een lekker snel tempo kunnen lopen, want ja, ik wist dat ik een minuut zo vol zou houden. Aan het einde, nadat de andere groep er weer bij was, nog het laatste stuk op flink tempo gerend, ik schat wel 3 min. En die waren zwaar om vol te houden, maar er kwam ineens wilskracht.

Door de hitte stond er dit weekend niks op het programma, maar wil vanavond naar les 19: 5-6-7-8 minuten. Wish me luck!

Les 17 + 18

Zijn binnen! Zondagmiddag en dinsdagavond. Woehoeeee. Het ging goed, ene keer beter dan andere maarja, het kan niet iedere dag feest zijn. 

Morgenavond het hardloopclubje, we will see! 

Smoesjes in overvloed

Dat ik zelf al aangeef dat het smoesjes waren, zegt genoeg toch. Er kwamen allerlei dingen tussen en hardlopen paste even niet in mijn schema. Waarom ik gisteren dan ineens toch weer de stoute schoenen aantrok?

Extrinsieke motivatie is het sleutelwoord. Een gesprek met iemand die die avond voor het allereerst ging lopen. Een groepje bij elkaar gezocht met professionele begeleiding om na 10 weken klaar te zijn voor de singelloop. Dat klonk leuk. Ze was bang de loser van de groep te zijn, heftig rokend, geen conditie maar alles voor het goede doel. Klinkt zo herkenbaar!

Ik wilde al eerder gaan deze week, maar met de regen had ik 0.0 motivatie en ik zat toch al in de flow van niet gaan. Maar gisteren was het tijd om te gaan. En het ging eigenlijk best lekker... Ik heb les 16 eigenlijk vlekkeloos volbracht. Aan het einde wel last van beide knieën en die voelen nu ook nog niet heel lekker, maar dat nemen we maar voor lief.

Qua afgelegde afstand heb ik wel weer een stapje terug moeten doen (3.8 km, waar ik de 4.4 al paar keer gehaald heb), maar mijn tempo was dan weer wel goed.

Hopen dat ik weer in de flow zit, want ik wil toch echt een keer die 5 km gaan halen. En intussen denk ik na of ik volgende week een keer zal gaan test lopen met dat groepje. Ik durf het wel aan, die sportloser van een paar maanden geleden ben ik in ieder geval niet meer! 

De mentale knop moet om...

Braaf mijn hardloopspulletjes laten inpakken en meeslepen. Tja, dan moet je op zn minst je best doen voor een rondje toch? Om kwart voor 9 was het dan zover, daar ging ze. Eten was inmiddels goed gezakt en het was ook lekker afgekoeld buiten. Ideale omstandigheden dus.

Weer les 17, onder het mom van de aanhouder wint?!
Eerste keer 2 minuten gingen okay, tempo was te laag waardoor ik niet heel lekker liep. De 3 minuten daarna een hoger tempo gepakt waardoor ik soepeltjes liep. Toen de killing 6 minuten van afgelopen zaterdag. De eerste keer dat Evy ging praten wist ik nu dat ik pas anderhalve minuut bezig was ofzo, dat scheelt toch wel. De mentale klap bij de 3 minuten was nu veel minder, ik was aan het wachten tot ze ging zeggen dat ik op de helft was. En toen was ik al best wel heel erg moe. Maar ik dacht, kom op Moes, doorgaan, kom op. Je moet in ieder geval iets langer volhouden dan de laatste keer. Ik sleepte mezelf door de 6 minuten heen, steeds een stukje verder: na die lantaarnpaal mag je stoppen. Nee meid, kom op, die laatste minuut knal je er ook nog aan. En toen was daar het verlossende signaal. I did it, ik heb die 6 minuten verslagen, woeehoeee!!

De tweede keer 6 minuten gingen veel sneller dan verwacht. In mijn hoofd was dit stuk minimaal tot terug bij beginpunt, maar het was veel minder ver. Het laatste stukje rennen, 7 minuten heb ik niet afgemaakt, ik schat nog 1.5/2 min gerend en toen was ik bij het beginpunt.

Woensdag ga ik voor de volledige les 17, ik geloof er weer in!

Zware afstraffing

Al 2 weken kon ik de moed niet bij elkaar rapen om weer te gaan lopen. De eerste dagen kwam het er niet van, druk druk, Pinksteren, verjaardagen etc. En als het lopen eenmaal niet meer in de planning staat, is het einde zoek. Daarnaast voelde ik mezelf niet zo lekker, loop ik van dokter na dokter en met mezelf aan te sjouwen, ook al niet zo bevorderlijk.

Na een dikke huilbui op zaterdagochtend moest het er toch maar van komen. Zin was er niet, maar het was droog, de zon scheen en eens moet weer de eerste keer zijn. Ik dacht, ik ga door waar ik gebleven ben en zie wel waar het schip strandt. Les 17 dus.

Ik begon op een, voor mijn gevoel, zeer langzaam tempo. Eerste stukje lopen van 2 minuten ging best goed en snel. De 4 minuten erna duurden een eeuwigheid maar ging ook nog wel. Vervolgens 6 minuten, maar nadat ik het gevoel had er bijna te zijn hoorde ik ineens:  "goed zo, ik ben fier op u, u bent bijna op de helft". Whuttt? De helft? NEEEEEEEEEEEH. Er ging mentaal een knop om en ik hield het niet meer vol. Ik heb nog even doorgelopen maar toen besloten een looppauze in te lassen, alles ging pijn doen. Na de looppauze van 1,5 minuut weer zo'n 1,5 min gerend en toen weer gestopt met het seintje. Na deze looppauze weer een kort stukje gelopen maar ik kreeg krampen in mijn buik. Ik was midden in de polder, dus heb gewoon in een stevig tempo naar huis gewandeld, met nog 2x een sprintje van 1,5 minuut.

Het was het gewoon even niet, helemaal niet zeg maar.

Vanavond staat er weer een sessie op het program, gisteren had ik ook weer de hele dag buikkrampen maar vandaag gaat het beter dus hopelijk het lopen ook. Ik duim alvast.

Les 16 - Betrapt

Het plan was al om vrijdagmiddag te gaan lopen, net voor het avondeten maar het was nog veel te warm naar mijn zin. Dus ging ik even bij mijn ouders langs, naar de stad en wilde ik later op de avond gaan lopen. Toen ik rond half 10 thuis kwam vond ik het nog steeds te warm, dus besloot het plan een dagje uit te stellen.

Zaterdagochtend, ik MOEST. Afspraak is afspraak. Op zich had ik het idee dat het met de hitte nog wel meeviel. Nou, dat was dus niet zo. In de schaduw was het wel vol te houden, maar de stukken in de volle brandende zon waren zwaar. Helaas kan ik niet alleen in de schaduw lopen en loop ik ook nog grotendeels in de stad, waar de warme lucht sowieso al meer blijft hangen.

Mijn tempo lag niet zo hoog, maar ik vond dit keer volhouden en bezig zijn belangrijker dan tempo. Het uitlopen ging prima, behalve de laatste 5 minuten. Ik wilde na het lopen gelijk door naar de Jumbo, moest 1 boodschap hebben. Maar ik was al bij de jumbo. Toch nog een extra rondje gelopen en toen stond ik weer bij de Jumbo voor de deur. En sssttt, ik heb een halve minuut eraf gesmokkeld. Ik ben er niet trots op, maar ik had geen zin om nog een ommetje te maken.

Afstand was beduidend minder dan de vorige keer: 3.75 km tegenover 4.12 km vorige week. (deze les is hetzelfde als les 13.

Wanneer ik nu weer ga, geen idee. Het was een lang weekend vrij en maandag ging ik al vroeg naar het strand en 's avonds bbq-en. Vanavond staat op de planning, maar er wordt weer noodweer verwacht hier dus of dat wat gaat worden, we zullen zien!

Les 15 - nieuwe tactiek

Woensdag, een dag vol regen. Ik wilde lopen, maar het bleef maar regenen, hard regenen. Toen ik allerlei klusjes gedaan had en om half 9 op de bank plofte, zag ik ineens de lucht opklaren. En heb ik direct mijn hardloopkleding aangetrokken. Ja, als ik het zo teruglees geloof ik het zelf ook haast niet, maar ik heb bewijs!

Toen ik in mijn korte broekje buitenstond had ik het wel een beetje koud, iets te optimistisch gekleed ;-) En toen ik klaar was om te beginnen dacht ik, dat met die telefoon moet anders. Ik loop met Runkeeper aan om te tracken en mijn mp3 speler voor de muziek van Evy, beide in een hand. Maar ik kijk tijdens het lopen stiekem steeds hoeveel minuten ik nog moet of hoe lang ik al bezig ben. En dat werkt eigenlijk niet bevorderend. Dit keer stopte ik mijn telefoon in mn ritsvakje en mijn mp3 klikte ik aan mijn shirt. Lege handen.

In het begin vond ik het raar, maar het went. Ik had het idee dat mijn schouders en nek nu meer ontspanden, omdat ik vooral mijn telefoon graag krampachtig vasthoud. En het ging goed! Mijn tempo was niet heel hoog, mijn knie gevoelig maar dat maakt niet uit. De laatste keer rennen, 7 minuten, kreeg ik het zwaar. Het was inmiddels keihard gaan regenen en ik wilde niet meer. Dus ik zei tegen mezelf, kom op Moes, je moet toch thuis komen, even doorbikkelen tot het verkeerslicht en dan mag je stoppen. En terwijl ik probeerde uit te rekenen hoeveel stappen het tot het verkeerslicht was, hoorde ik ineens het zoemgeluid dat het klaar was. LEKKERRRR!! Ik voelde me onoverwinnelijk en heb tot ik ging slapen lopen glunderen dat ik het maar mooi weer geflikt heb.

Les 16 is een herhaling van les 13 dus ja, dat moet te doen zijn toch!

Nieuwe week = nieuwe ronde = nieuwe kansen

Over afgelopen week zal ik maar niet teveel uitweiden. Ik had een hele slechte week en sporten kwam er door allerlei omstandigheden gewoon niet van.

Dus maandag heb ik een nieuwe start gemaakt. Ik was gebleven bij les 15, dus wilde proberen om gewoon hier verder te gaan. Eerste 2 minuten liepen wel lekker, voelde lichtjes pijn bij mijn schenen maar kon gewoon doorlopen. De 4 minuten gingen ook goed, was wel blij toen het klaar was, mn knie zeurde een beetje en brug op blijft zwaar. Lekker uitgelopen en toen ging ik naar de 5 minuten. Ging ook best okay, maar mn knie begon wel echt pijn te doen. Gewoon lekker uitgelopen, beetje gerekt en gestrekt, heb soms namelijk dat ie gewoon even moet knakken en dan is het over. Tijdens het lopen voelde ik mijn knie ook wel, maar het ging wel.

Maar toen begon ik aan de 6 minuten (had er vertrouwen in dat ik de les uit kon lopen) en pats, na 4 stappen ging er iets mis in mijn knie. Ik kon echt niet door, besloot om stukje te gaan wandelen en het later weer te proberen. Inmiddels was ik 2.5 km van huis en mijn knie wilde gewoon echt niet meer. Het bleef pijn doen, ook tijdens het wandelen. Ik was dan ook erg blij toen ik weer thuis was. Helaas, niet gelukt dus. Ik vond het wel lekker om even buiten te zijn, dus wil deze week zeker nog een keertje gaan proberen. Gelukkig voel ik vandaag mijn knie niet, maarja, ik zit dan ook de hele dag op een bureaustoel.

Regenachtige maandag

Na een dag werken, vooral op maandag, heb ik meestal geen puf meer om nog iets te doen. En als het dan ook nog eens regent, vind ik dat altijd een goed excuus. En ook als mijn vriend tegelijk met mij thuis komt uit zijn werk. Maar vandaag heb ik wel zin, de factoren zitten mee, mijn vriend werkt langer en van dat slechte weer is hier weinig te bekennen.

En nu zit ik hier te balen als een stekker. Balen dat ik niet gegaan ben. Want het ging gewoon even niet. Mijn energiepeil ligt weer zwaar onder nul, mijn schildklierklachten spelen op en ik heb een baaldag. Als ik me erop ingesteld heb om te gaan en de factoren om me heen werken niet mee, kan ik daar heel moeilijk mee omgaan.

Intussen is het dinsdag en regent het hier al sinds gisterenavond kwart voor 10 non stop. Ik ben een emotioneel wrak. Aan de ene kant hoop ik dat het vanavond nog steeds regent, zodat ik me lekker onder de dekens kan begraven. Aan de andere kant hoop ik dat het droog is en dat ik plezier beleef aan een rondje rennen.

Start to Run: Les 14

Zaterdagochtend heb ik me aan les 14 gewaagd. Les 14 alweer. De 4e keer in een week tijd, ik heb om de dag gelopen. Ik hoop dit vast te kunnen houden, want hoe eerder ik aan die 5 km zit, hoe beter het is.

Stiekem durf ik zelfs al vooruit te kijken wat ik straks ga doen als ik een goede 5 km kan lopen. Ik blijf moeite houden met tempo vasthouden / op 1 gelijk tempo lopen. Ik ben bangig om te snel te lopen en dan het niet uit te kunnen lopen, terwijl ik juist lekkerder loop als ik een hoger tempo heb. Het is een drempel in mijn hoofd, die ik verder moet gaan verkennen.

Maar eerst de details van zaterdag. Ik heb 4.4 km afgelegd in 34,5 min. Ik had mijn rondje ietsjes fout ingecalculeerd dus moest na mijn rondje nog 25 min naar huis lopen. Kan in ieder geval zeggen dat ik een zeer goede cooling down gehad heb. En het was een mooi rondje, door de polder, lekker in het zonnetje maar met wind. Ik heb gewoon 3x 6 minuten gerend, en volgehouden.

Wel kreeg ik last van mijn knie, maar gelukkig weet ik hoe het komt. Ik liep op een polderweggetje en aan de zijkant is de weg heel schuin. Daar moest ik lang lopen i.v.m. auto's dus liep met +/- 5 cm verschil tussen linker- en rechterbeen en ja, dat was teveel voor mijn knie. Gelukkig heb ik alleen zaterdag last van mijn knie gehad, zondag ging het weer prima.

Iets anders waar ik wel last van heb is stijve spieren. Dit is kenmerkend voor mijn schildklierziekte, maar wel erg vervelend. Ik lijk wel een diesel, die weer op gang moet komen naar even te hebben gezeten. Gelukkig kunnen ze er op mijn werk om lachen ;-)

Ik ga duimen dat het vanavond droog is zonder onweer, want les 15 staat op de agenda!

Donderdag-run: les 13

Ondanks de vermoeidheid een heerlijke run gehad. Les 13 is in de pocket. Ik zag er een beetje tegen op, 2 - 3 - 5 - 5 -5 min met pauzes van 2/3 min. maar eigenlijk ging het best goed. Onderweg kwam ik een medehardloopster tegen en die gaf me de tip om mijn armen wat lager te houden en verrek, dat loopt lekkerder. Ik hield mijn armen altijd krampachtig hoog, waardoor er veel spanning op mijn schouders staat/stond. Toen ik erop lette om ze verder naar beneden te houden, leek het wel alsof ik beter kon ademen (dieper) en minder spanning. Merk wel dat ik ze automatisch weer hoger houd, omdat dat mijn gewoonte is maar wil er wel op proberen te letten.

Helaas niet echt energie gekregen van het lopen, maar toch mooi over de 4 km afgelegd! Dat is de eerste keer, blijf zo rond de 3.3 hangen dus ik heb een grote stap gemaakt. Gemiddelde snelheid blijft ook redelijk stabiel.

Nog niet echt een formule uitgedokterd, maar daar wil ik me zo over gaan buigen!

Ik hoop dat ik zo mijn positieve vibe uit heb kunnen stralen. Heb vandaag in ieder geval iets meer energie en hoop morgen weer een leuk rondje te kunnen rennen. Ik heb vanmiddag nog een korte hardloopbroek (tot knie) gehaald, een "echte", wat duurdere, met ritsje aan de achterkant want ik vond dat ik die wel verdiende, wat jullie?!

Moe

Vandaag is zo'n dag dat ik mijn ogen amper open kan houden. Ik ben al een paar dagen wat moeier dan anders, maar nu hakt het er helemaal in. Begin van de week wat nachten gehad die iets korter waren dan zou moeten, maar een half uurtje slaaptekort per nacht mag niet zo'n heftig effect hebben. Vannacht wel lang genoeg geslapen, maar het heeft niet mogen baten. Is dit mijn schildklier die opspeelt? Vitamine B12 tekort?

Gelukkig is het donderdag en dat betekent bijna weekend. Morgen nog een kort dagje werken en dan kan ik uitrusten. En toch wil ik vanavond lekker eigenwijs gaan hardlopen, of een poging doen. Misschien krijg ik er wat energie van, al was dat eerder deze week niet zo. We zullen zien.

Verstand vs. gevoel - Les 12

Gisterenavond zijn we lekker uit eten geweest met mijn opa en oma. Daarna wilden ze graag nog wat spelletjes spelen thuis, maar verstandige ik zei dat ik nog wilde hardlopen. Opa en vriend vonden dat we best een spelletje konden doen en dat hardlopen altijd nog kan. Oma vond het knap van me dat ik het zei en stimuleerde me om te doen wat ik zelf wilde.

Natuurlijk wil ik liever gezellig spelletjes doen en intussen wat lekkers snaaien dan rennen met code geel van het KNMI in het vooruitzicht. Maar ik weet dat ik vanavond ook niet kan en dan wordt het weer donderdag, 4 dagen niks gedaan. En tja, dan wordt de drempel om te gaan ook weer hoger. Ik stond ik tweestrijd, maar mijn verstandige ik won het van mijn emotionele ik.

Eenmaal thuis heb ik mezelf in mn kloffie gehesen en ben op weg gegaan. Ik wilde in de buurt van thuis blijven, vanwege het mogelijk omslaande weer. Ik kreeg mijn tempo niet te pakken, voelde me een zak aardappelen die langzaam vooruit kwam en eigenlijk zat ik nog te vol van het eten. Toch heb ik het bijna helemaal uitgelopen. Op een gegeven moment begon het te regenen, net voor mijn laatste stukje rennen, dus besloot ik richting huis te koersen. Toen ik beneden in de hal stond uit te blazen, zei Evy pas dat het klaar was.

Dit was les 12, hetzelfde als les 9. Mijn gemiddelde snelheid lag hoger (woeehoeee), maar wel beduidend minder afstand afgelegd. Ach ja, Runkeeper gaf me een medaille en zoals je weet, dat is genoeg voor mij haha!

Geen PR, toch tevreden: Les 11

Ik wil beginnen met het feit dat de zon me goeddoet. Ik slik sowieso al vitamine D bij, maar dat kan niet op tegen de echte zon. Ik ben blijer, gelukkiger, en zit lekker in me vel. Over het algemeen heb ik geen last van sombere buien als het zonnig weer is en dat is fijn!

Vanochtend les 11, opnieuw de 8x2 min ren. Mijn doel was om hem beter te lopen dan vorig week. En het ging goed, had nergens last van, kon lekker doorlopen, telde de tijd niet weg en toen ik een andere hardloper in kon halen was m'n dag helemaal goed. Dat PR is er helaas niet gekomen, heb iets langzamer gelopen en dat vind ik een klein beetje jammer want had wel verwacht hem binnen te koppen. Achja, volgende keer beter toch?

Gelukkig kreeg ik van Runkeeper wel een nieuwe medaille, voor snelste gemiddelde tempo in een week. Dat het de eerste volle week met die app was doet er niet toe toch ;-) op naar meer records, want dat motiveert wel. Pluspunten voor Runkeeper!

Het gaat lekker, het gaat goed: Les 10

Ik ben tevreden en aan het genieten van mijn prestatie.
Het ging gewoon echt heel goed vandaag, goed vol te houden, geen pijntjes, geen moeite. Zo zie ik het graag! Ik zat er lekker in, kon redelijk tempo houden en het ging supersnel voorbij.

Normaal denk ik tijdens het lopen bijna alleen maar dingen zoals:
- oh nog ongeveer 2,5 min, oh nog 2 min, nog een minuut, nog een halve minuut
- tot die lantaarnpaal dan is het wel klaar
- slappeling, je hebt er al 7 en 8 en 9 gerend, dan kun je 3/4/5 ook best
- etc.
Vandaag was dat een stuk minder. En ja, ik denk dat dat ook wel positieve uitwerking heeft.

Waar ik vandaag tijdens het lopen wel ineens aan dacht, leuk dat ik zo naar mn gemiddelde tempo en gemiddelde snelheid kijk, maarja, dat is natuurlijk wel afhankelijk van de verhouding tussen min rennen en min lopen dus dat ik de ene keer sneller ben hoeft niet te betekenen dat ik harder heb gelopen maar misschien kortere ruststukjes in mn les zaten. Uitdaging om hier een leuke formule op los te laten zodat ik het wel kan meten.

Ik gebruik nu Runkeeper (Iphone) maar had eerst mapmyrun (android). Dat laatste vond ik iets fijner qua statistieken, maar ik moet runkeeper ook nog verder verkennen denk ik.

Zo, ik ga met een positieve vibe mijn weekend in!

Girlpower in actie

Woehoeee ik heb gerend! Les 9 van STR. Die had ik laatst ook al gelopen, maar dan zonder de laatste 5 minuten rennen. Omdat ik zondag de intervaltraining uit les 8 gedaan heb, wilde ik door met 9 om zo de draad weer op te pakken.

Deze les bestaat uit 1 - 2 - 4 - 4 - 5 min rennen (= 16 min)
De eerste minuut ging prima, 2 minuten ook en toen begon het. De eerste keer 4 minuten vond ik loeizwaar, was echt blij toen het klaar was. Ook kreeg ik lichtelijk steken in mn zij (honger???), de volgende 4 min gingen eigenlijk wel weer goed, leek wel alsof ik weer in de flow kwam. De laatste 5 minuten? Die waren een hel, steken, honger, last van mijn knie. Ik heb in die 5 minuten 3x willen opgeven, maar ik dacht nee, stel je niet aan, in de sportschool heb je er al 9!! gelopen, dan moet je die 5 ook gewoon kunnen doen. Je wil vooruitgang boeken en dan moet je doorzetten, grenzen verleggen. En toen zei Evy dat ik mocht stoppen, jippppieee!

Volgens Runkeeper heb ik een nieuw snelheidsrecord (had ik vorige keer ook al), maar ik weet niet of dit echt klopt. Vooral met de stukjes wandelen had ik moeite om een beetje tempo te houden dus ik verwacht dat hier echt nog te verbeteren valt.

Vrijdag staat les 10 op het programma en ik weet niet of ik durf te kijken wat deze les inhoudt. Heb het voorgevoel dat ie minder lange stukjes rennen bevat, maar meer kortere stukjes en kortere recuperatietijd (hersteltijd dat je mag wandelen).

Girlpower

Met de finish van de loop die ik afgelopen zaterdag zag nog vers op mijn netvlies, had ik er zin in. Lekker een rondje lopen en hopelijk vooruitgang boeken. Maar ja, zoals gewoonlijk komt er weer van alles tussen en was ik pas om 9 uur thuis. Het was nog wel licht, maar toen had ik geen zin meer, vooral omdat ik om 10 uur weer richting bed ga.

Het voelt een beetje als falen, toen ik om half 10 in bed lag, dacht ik wel, wat nou als ik alsnog nu ga rennen. Maar intussen was het alweer donker aan het worden.

Maar vanavond is de herkansing! Ik kan lekker eerder weg op mijn werk vanwege een afspraak. Ik ga mijn nieuwe steunzooltjes halen, eten, eten laten zakken en dan komt daar mijn rondje hoor, het MOET. En als het regent, tja, dan heb ik een goede reden om niet te gaan? NEE, dan loop ik een korter rondje in de regen. Want kom op, girlpowerrrrrrrrrrrrrrrr!

No more excuses... Les 8

Zondagochtend. Vroeg. Moe. Regen. Nat. Wind. Koud.
In mijn hardloopkloffie naar de supermarkt, teveel boodschappen dus terug mee naar huis en boodschappen boven gebracht. Vervolgens een schop onder mn kont gehad... "Je hebt die kleren en schoenen toch niet voor niks aangedaan, gewoon gaan".

Zo gezegd, zo gedaan. Anderhalve week geleden heb ik les 9 gelopen, besloten om nu les 8 te doen. Dit zijn 8 intervallen van 2 min, met 1 min lopen en staat bekend als zwaar. En dat was het ook. Eerste keer ging heel goed, maar was wel blij dat de 2 min. klaar waren. Hier had ik nog 2 min rust en die vlogen voorbij, had het idee dat ik pas 10 sec rust had. Toch weer gaan rennen en dat ging redelijk maar zodra ik stopte had ik er echt moeite mee. Vanaf de 3e keer kwam het moeilijke na anderhalve minuut en bleef de hele rust aanhouden. Vervolgens gingen de eerste anderhalve minuut heel goed en toen kwam de klap weer. Tot aan het einde ging het zo door. Ik vind het een bizar verschijnsel, maar he, ik heb het wel uitgelopen en heb 3.4 km afgelegd :-)

Gisteren begon mijn knie pijn te doen, vandaag heb ik spierpijn maar mijn knie gaat gelukkig beter. Ik hoop deze week nog een keer te kunnen lopen, want ik wil zo graag naar de 5 km. Waar die motivatie ineens vandaan komt? Ik ben zaterdagavond bij een hardloopwedstrijd gaan kijken en hoe mensen na de 5 km over de finish kwamen, dat vond ik heel mooi. Die blik in hun ogen, vooral bij de mensen waaraan je kunt zien dat ze net begonnen zijn of nog niet zo goed zijn, onbetaalbaar! En dat wil ik nu ook!

In oktober ga ik een 5 km lopen met mijn vriend en schoonmoeder. Afspraak is afspraak. En ik heb nog lekker lang om te trainen!

Ander lichtpuntje: ik vind het heeerlijk dat mijn conditie een beetje op peil blijft, ondanks dat ik minder sport. Toch wil ik graag weer naar mijn minimum van 2x per week met een voorkeur voor 3x.

Buiten hardlopen #1

Het moet in de krant, het moet in de krant! Ik ben geweest!!!!

Ik was zo boos en chagrijnig, dat ik uit woede ben gaan hardlopen. Het was maar een kort rondje, maar he, beter iets dan niets.
Omdat ik in november/december bij les 9 van Evy was blijven steken, stond mijn mp3 speler daar en ben ik daar gewoon begonnen. Ik heb niet de hele les gelopen, want ik was al terug bij mijn huis en vond het mooi geweest. Maar ik heb wel 1 - 2 - 4 - 4 minuten gerend (en in totaal 19.23 minuut, waarin ik precies 2.3 km afgelegd heb. Mijn tempo is niet hoog, dat weet ik van mezelf ook wel, maar ik ben blij dat ik dit gewoon kon en niet helemaal buiten adem ben. Hopelijk komt het er van de week nog een keer van, want ik vind het wel heel chill dat ik nu gewoon ergens middenin kan instromen (okay, eind week 3, dat is niet het midden) en niet zoals alle vorige keren gewoon weer  bij 0 moest beginnen en dan les 1 op mentale kracht uit moet lopen.

Hoppakee, die vooruitgang is echt merkbaar binnen en dat maakt mij blij :-)

Kijkje in de keuk... sportschool

Vandaag ben ik bij Arendse gaan kijken. Leuke, wat oudere vrouw gaf de rondleiding en damn, wat is die sportschool groot. Veel info gehad, ze had er ook verstand van want kon alle vragen zelf beantwoorden. Daar houd ik van en toch zegt mijn gevoel mwoah.
Behalve dat de locatie tegenvalt qua afstand, vond ik ook het zwembad echt mini. Daar ga je niet even lekker baantjes trekken.

Maar, ik werd hier wel getriggerd door de groepslessen, wat een mooie ruimte en ik zag mensen binnen staan waarvan ik dacht, ja, daar pas ik tussen. Ook bieden ze veel groepslessen aan, dat is wel een dikke plus. Eigenlijk wilde ik 'zelf' sporten en op de langere termijn misschien een keer groepsles (voelde ik me nu nog te newbie voor) maar he, dat kan wel heel motiverend werken.

Die dikke min en die vette plus heffen elkaar op, vandaar mijn mwoah gevoel. Heb daar in ieder geval aangegeven dat ik er begin juni op terugkom, omdat mei een erg drukke maand is voor mij.

Op aanraden van verschillende personen (o.a. jullie ;-)) wil ik ook nog bij Enjoy gaan kijken. En dit even rustig op me in laten werken, misschien ga ik toch aanvragen om een keer te proefsporten. Keep you posted!

Een grote update
"Gerangschikt naar onderwerp zoals de overzichtsfreak in mij verlangt"

1. Sporten

a.) Crosstrainer
Afgelopen week heb ik 1x gesport en het ging goed. 15 min crosstrainer, ik durf het bijna niet te zeggen maar de tijd lijkt steeds sneller voorbij te gaan en misschien wordt het wel tijd voor een leveltje hoger.

b.) Loopband
Dat ging ook goed, heb weer 7 min achter elkaar gerend, alsof het niets was. Na 1 min was ik het al beu, na 1,5 minuut vond ik dat ik moe was en toen zei ik tegen mezelf: wat ben jij voor slappeling, hoezo ben je moe, je hebt al vaak zat 3 min gerend en als je dat al niet eens haalt ben je echt een loser. Kennelijk werkte het, want na 3 min wilde ik naar 5 en toen vond ik dat ik de 7 er ook wel uit kon halen. Toen was het wel op, had misschien nog wel minuutje langer gekund maar dan was het ook echt op. Heb verder op redelijk tempo gelopen.

c.) Hartslag
Mijn hartslag blijft langer laag en gaat na inspanning ook sneller omlaag. Hoeraaaaa!!

2. Sportscholen en abo's

Ik heb besloten mijn abo toch maar op te zeggen. Ik dacht donderdagochtend, het gaat me niet meer lukken om voor 30 april een keuze te maken. En 's middags werd ik eindelijk gebeld door die andere sportschool. A.s. dinsdag heb ik een afspraak, maar toen was mijn abo al opgezegd.

Toch wil ik deze nieuwe sportschool een kans geven. Ik heb een introgesprek, mag in principe niet komen sporten. Dat is niet zo gezegd, maar had ik al gelezen op de website. Het is nogal een gezeur, ze mogen maar bepaald aantal dagpassen uitgeven per maand. Ik had in mn verhaaltje bij het aanvragen aangegeven dat ik een rondleiding en uitleg het belangrijkste vind.
Maargoed, na morgen meer info over dit nieuwe gebeuren.

3.) Plannen

De twijfel blijft, nieuw abo afsluiten of zelf wat gaan doen. Ergens diep van binnen weet ik dat ik iets nieuws moet afsluiten, want dat is toch een steuntje qua discipline. Maar er is ook een stemmetje wat zegt, probeer het hardlopen weer op te pakken, dat vond je leuk en als je niet geblesseerd was geraakt was je er misschien wel mee doorgegaan. Voor nu 2 concrete plannen: de sportschool checken + rondje hardlopen en kijken hoe het gaat.

No show

Ik kan niet echt gaan patsen dat ik goed bezig ben, want de sportschool heeft mij afgelopen week niet gezien. Een andere sport heb ik ook niet beoefend. In het begin voelde ik me nog lichtelijk schuldig, maar inmiddels niet meer. Ik was ziek, heb een antibiotica-kuur gekregen omdat ik na 2,5 week nog steeds last had van mijn verkoudheid en daarna had ik geen zin.

Het paasweekend was heerlijk en ik was van plan om te gaan sporten, maar het kwam er gewoon niet van. Ik moet er weer tijd voor gaan vrijmaken, maar het is heel makkelijk om te denken vandaag even niet. Intussen heb ik nog wel verder nagedacht over de verschillende sportscholen, maarja, als ik niet ga kijken kan ik ook niet oordelen. Nieuwe (korte) week, nieuwe kansen.

Planning:
Morgenavond naar mijn vertrouwde sportschool, uurtje knallen direct uit mijn werk. Daar vragen of er al wat bekend is over het parkeren.
Donderdagavond of vrijdagmiddag naar andere sportschool kijken. Dagpas aanvragen voor de zekerheid, maar wil vooral sfeer proeven en vragen stellen, proefsporten vind ik van minder belang.
Vrijdagmiddag of zaterdag of zondag of maandag (afhankelijk van weekendplannen) naar andere Basic-Fit vestiging, om even te kijken.

En omdat ik nu mijn planning opgeschreven heb, ga ik direct een dagpas aanvragen. Nu nog me instellen op morgen sporten #goforit

Werd vervolgd...

Maandag kon ik de energie er niet voor opbrengen om te gaan sporten. Ik had om 20.00 die afspraak en toen ik thuiskwam kreeg ik een mental breakdown. Ik voelde me nog steeds ziek (hoezo duurt die verkoudheid al bijna een week), het was een puinzooi in huis, ik moest nog dingen regelen en het werd me even allemaal te veel. Na een stevige huilbui besloot ik een avondje me-time in te lassen en heb ik mijn afspraak afgebeld.

Dinsdag wilde ik gelijk uit mijn werk gaan sporten, maar wederom had ik geen energie. Ik had geen puf om te gaan, wilde chillen en vooral geen motivatie. Toen bleek dat we geen internet, tv en telefoon hadden heb ik nog even overwegen om uit verveling te gaan, maar eraan denken überhaupt te bewegen maakte me al moe. Weer niet geweest dus.

Nu is het woensdag en ga ik nog even lekker door met mijn uitstelgedrag. Ik ben nog steeds ziek (neusverkoudheid, hoofdpijn, algehele moeheid en vooral mezelf zielig vinden). Zometeen ga ik uit eten met een vriendin, dus ik verwacht dat mijn sporttas nog een avondje in mijn auto zal moeten blijven liggen. Maar you never know, misschien denk ik na het etentje wel, laat ik de sportschool eens bezoeken (geloven jullie erin? Ikzelf geloof er eigenlijk niet in).

Morgen heb ik een afspraak om sportsteunzooltjes aan te laten meten. Ik heb al gewoon zooltjes, maar voor het sporten is iets met goede demping beter, dus dat staat morgen op de planning. Telt dat ook als sporten? Ik vind het echt heel erg van mezelf dat ik zo denk, en toch krijg ik mezelf er niet uit gesleept. Daarna heb ik weer met een vriendin afgesproken, die voorstelde een rondje te gaan skeeleren. Misschien moet ik dat maar gaan doen, dan doe ik iig iets... Al vind ik wel eng om weer op die skeelers te moeten, is lang geleden en zal wel even onwennig zijn. Nou ja, we zien het morgen wel.

Vrijdag ben ik vrij van mijn werk (cadeautje van de baas, lief hea!) en heb ik een afspraak tot uitslapen met mezelf, afspraak bij de woningbouw en een afspraak met mezelf bij de sportschool. Nu heb ik er nog geen vertrouwen in dat ik die afspraak ga waarmaken, maar hopelijk denk ik daar vrijdag anders over.

Wordt wederom vervolgd?

Depri-maandag

Als je geen zin hebt in geklaag, moet je vooral niet verder lezen.

Ik kan me dingen heel erg aantrekken. Persoonlijk aantrekken. Dit is een grote zwakte waar ik aan moet werken, maar wat me niet lukt.

Vandaag is zo'n dag dat alles stom is. Ben 2,5 dag niet op mijn werk geweest dus hoopte dat ik aardig wat te doen had. Nou nee, er is haast niks verkocht toen ik weg was, dus ook weinig te doen. SAAAI. Verder ben ik nog steeds niet lekker, verkouden, hoofdpijn, klaag klaag klaag: ziek, zwak, misselijk dus. Dat maakt de dag al niet beter. Tenslotte ontving ik een mail terug van het gezondheidsplan dat een bepaalde brief mij niet had mogen bereiken (uh, WTF?) en dat ik echt voor 30 april moet beslissen wat ik doe. KEUZESTRESS!!!

Nu wil het feit dat ik dus eerst nog bij een andere sportschool wil kijken. Maar ja, ik heb alweer best een volle week en dat benauwt me nu al. Maar ik heb een afspraak met een vriendin die ik al een keer heb moeten cancellen dus dat kan echt niet nog een keer. Wanneer moet ik dan gaan kijken? ik heb nog maar 2 weken de tijd.
En tja, ik kan natuurlijk niet voorspellen hoe mijn sportschool zich gaat transformeren, want sorry, mijn glazen bol is kapot gevallen en ik heb nog geen nieuwe. Ik denk ook niet dat ik een nieuwe ga vinden in de komende 2 weken... Raar hea? Misschien had ik in Disney beter moeten zoeken naar een glazen bol.
Nu wil het "geluk" dat er in mijn stad al een Basic-Fit is. Dus misschien moet ik met een of ander zwak smoesje daar eens gaan kijken, ook al doen ze niet aan proeflessen e.d. Uhm, wanneer? Deze week als het kan hea, want ja, volgende week is de laatste week om te beslissen.

Dus, ik ga nog even lekker verder klagen en hoop dat ik vanavond met een leeg hoofd kan sporten, zodat ik een mooi schema krijg. En dat helpt dan misschien ook wel mijn dag positief af te sluiten.
Wordt vervolgd...

Het eerste resultaat

Na een weekendje weg ben ik vanochtend weer gaan sporten. Ik had geen zin en ik was bang dat het tegen zou vallen, dat ik mn net opgebouwde conditie alweer achteruit zou zijn gegaan door mijn afwezigheid in de sportschool afgelopen dagen. Maar na een peptalk van mijn vriend ben ik toch gegaan. En het ging prima. Ik heb niet lang gesport (45 minuten) maar wel anders dan anders.

Het wordt een gewoonte, ik ben begonnen met de crosstrainer. 20 minuten, ja jongens, 5 minuten extra. Het ging prima, mn hartslag bleef ook wat lager dit keer (terwijl ik even snel ging, woehoee vooruitgang 1). Na 15 minuten dacht ik, ja nu mag ik stoppen, dit doe ik altijd. En toen hoorde ik de stem van mn vriend in mn hoofd, kom op, ga door. Je kunt het. En die extra 5 minuten gingen sloooom, but I did it! Geen afkoeling gedaan, gelijk door naar de loopband.

Op de loopband wilde ik eerst 2 minuutjes inlopen en dan gaan rennen, maar ik kreeg mijn ademhaling niet zo goed. Ik ben heel erg verkouden (al sinds woensdag echt ziekjes) dus ik besloot gewoon in flink tempo te lopen. Zo heb ik minder calorieën verbrand, maar wel mn hartslag onder controle gehouden. Of het nu echt zinvol was weet ik niet, maarja, bewegen is altijd beter dan stilzitten. Dat is eigenlijk echt mijn motto, waarmee ik mezelf beloon haha.

Toen wilde ik nog een sportschema laten opstellen, dat kan namelijk alleen op gezette tijden. Maar er was geen tijd voor want die trainer was maar alleen. Vond het wel een beetje raar, want er was gezegd dat ik me gewoon op zon tijdstip kon melden maar ja, vond het ook wel best. Nu heb ik morgenavond de afspraak dus moet ik morgen weer!

Tot slot ben ik op de weegschaal gaan en ik ben nu, precies een maand later, 4 ons kwijt. Dat is NIKS, en toch ben ik er trots op. Want er is in ieder geval iets af. Bovendien ben ik er alleen bij gaan sporten, eet ik hetzelfde en ik hoop gewoon deze flow vol te kunnen houden zodat die kilo's vanzelf verdwijnen.

Van mn vriend mocht ik onder de zonnebank, want 2x sporten en heeeeel veel gelopen tijdens ons uitje telt als 3x. Beloning nummer 2 is ook binnen, ka-ching!

Ik ben verdrietig. 

Na mijn workout, die echt goed ging wilde ik mezelf wegen. En er is gewoon geen grammetje af, helemaal niets... Ik weeg gewoon nog precies hetzelfde. 
Ik snapte geen zak van die stomme weegschaal dus ik weet niet of er wel verandering is in m'n vetpercentage. Ik ga uit van niet, want dan zou er ook wel gewichtsverandering zijn toch? 

Heel heel heel misschien ga ik morgen nog even, alleen als ik echt zin heb, dus dan ga ik het vragen of ze me helpen met wegen want wil zon bonnetje zodat ik kan vergelijken met m'n startbonnetje. Maar echt hoop heb ik niet meer.

En het zure, of misschien juist het gelukkige, ik merk wel echt dat m'n conditie beter is. Die 15 min crosstrainer tik ik zo weg, ik heb vandaag 9 min en 4 min gerend EN op hogere snelheid. Ik liep als de sloomste slak uit de slakkenrace, namelijk 7,6 km/h. Nu ben ik de op een na sloomste slak met 7,7.

Ik probeer me echt te focussen op het resultaat. Langer kunnen lopen en snelheid opbouwen. Ik Merk heel duidelijk dat ik minder snel uitgeput ben en meer volhoud. Dat is goed, heel goed. En toch ben ik verdrietig. Maar geen emotioneel wrak, er is teleurstelling maar minder dan toen ik de sportschoolwisseling hoorde. Zou ik mijn (verdrietige) emoties beter onder controle kunnen houden door het sporten. Ik houd een hormoondagboek bij, maar daar vertel ik een andere keer wel over. 

Ik vermoed dat m'n hartslag te hoog is om vet te verbranden. Ik zit echt wel rond de 160 tijdens intensieve workout. Dus misschien moet ik proberen om ook 1x per week te trainen met hartslag rond  de 130. Of zou dit vanzelf komen, als m'n conditie steeds beter wordt? Ik ga op onderzoek uit. 

Lief dagboek,

Ik begin er gewoon aan te wennen dat mijn sportschool gaat veranderen. Jaja, ik raak er niet over uitgepraat. Maar weet je, jij bent mijn dagboek en hebt lekker niks te willen dus zolang ik erover wil zeuren, blijf ik dat lekker doen.

Ik heb weer stille hoop. Ik zag op internet staan dat er gratis parkeermogelijkheden zijn bij mijn toekomstige basic-fit. Kijk, dat zou nog eens tof zijn. Komt dat even goed uit, dat ik me straks na werktijd weer ga afbeulen... kan ik gelijk vragen of ze er al iets over weten. Zal wel niet, maar he, misschien overtreffen ze mijn verwachtingen.

Dat was het weer. Nu heb ik het beloofd. Ik ga vanavond sporten. Ja lief dagboek, opschrijven = belofte = schuld.

Sportscholen dilemma

Mijn favoriete (en enigste) sportschool gaat weg en wordt een basic-fit. Ik weet niet of dit concept bij me past, maar tot 1 mei kan ik gewoon blijven sporten. Daarna mag ik nog een maand sporten bij basic fit, maar dat kost me wel een ruime 28 euro. Best wel heel duur voor basic fit. Toch denk ik dat ik tot 1 juni ingeschreven blijf staan.

Maar, ik wil ook andere sportscholen gaan verkennen. Arendse, handig, die zit hier en in de woonplaats van mijn ouders maar had geen super verhalen gehoord. Enjoy hoorde ik iets goeds over (thanks EGF!), maar 25 min. fietsen vind ik ook niet chill.

Op een of andere manier neig ik nu ik dit opschrijf toch meer naar de basic fit. Ik bedoel, de kleedkamers en douches zullen ze niet veranderen. Ik kom niet om zware krachttraining te doen. Vooral de cardio is op dit moment belangrijk voor mij. Via het gezondheidsplan kan ik goedkoper bij basic fit sporten dan die 28 euro die ze nu vertellen. All-in (drankjes, apparaten, groepslessen) is rond de 16 euro dacht ik. Kan ik van de overige 28 euro die ik bespaar naar een zonnestudio ;-)

Toch ga ik bij Arendse kijken, want nu wil ik misschien weinig begeleiding, als ik straks fitter ben, wil ik waarschijnlijk wel spieren kweken. Gelukkig heb ik al van mijn vriend gewonnen met armpje drukken, heeft dat sporten toch al nut...

Vrijmispo Zat-ocht-sport

Ik had de titel al zo leuk in mijn hoofd, maar gelukkig ziet hij er geschreven ook lelijk uit. Helemaal niet erg dus dat ik vrijdagmiddag niet braaf ben gaan sporten. Ik was op, doodop. Iedere keer val ik weer in dezelfde valkuil, dan plan ik allemaal leuke dingen, iedere avond wat en dan gaat ineens het lampje uit en krijg ik huilbuien en is mijn energie gewoon weg. Donderdagavond kwam dit moment, na 3 avonden druk. Eerst werken, direct sporten, snel eten en weer weg is gewoon niets voor mij. Maar ik moest en zou 3x sporten deze week, zonnebank remember...

Dus ging ik vrijdagmiddag uit mijn werk eerst even langs mijn ouders en heb ik lekker opstandig thee gedronken daar. Even snel de stad in want ik had een leuk jurkje gezien, maar ik zag hem niet meer. Wat andere dingen gepast, was allemaal niets. En dat komt goed uit, want ik heb mezelf eigenlijk een shopverbod opgelegd. Toen ik thuis kwam was het te laat om te gaan sporten, want we zouden bij mijn ouders gaan eten en ik had beloofd te helpen met koken. Het grote nieuws: ik voelde me niet eens schuldig dat ik niet ben gaan sporten. Het is niet dat ik er echt geen zin in had, dat viel eigenlijk wel mee, het was meer dat ik even geen zin in gehaast en gestress had.

Vervolgens ben ik zomaar, uit mezelf, op zaterdagochtend gaan sporten. Mn mentale gesteldheid was goed. 15 min. crosstrainer waren zo voorbij, ik zat zelfs in de flow. Ging gelijk rennen op de loopband (normaal doe ik eerst gewoon lopen) en ka-ching, 8 minuten op de teller! Ik had denk ik nog wel door kunnen rennen tot de 10, maar ik dacht, nee niet doen, dan moet je de volgende keer nog langer haha. Okay, zo ver mijn mentale doorbraak. Na 2 min. lopen heb ik nog eens 3 min. gerend en die gingen ook lekker. Nog een cooling down gedaan en daarna nog gefietst.

En als beloning ben ik lekker onder de zonnebank gegaan. Nou ja, ik moest staan. Het was zo'n kanon waar je instaat. Ik ben 4 min. geweest (eigenlijk is het 8, maar mijn nog witter-dan-melk-huidje is nogal teer dus dat leek me niet slim. Ik lijk geen resultaat te zien, maar ik geloof dat dat niet erg is na de eerste keer. Deze week hoop ik nog een keer te kunnen gaan (zondag?).

Maandag wil ik gaan sporten, heeeeeel misschien dinsdag, en donderdag t/m zaterdag ben ik sowieso weg dus lekker geen sportschool voor mij, woehoeeee!

@#$%^&@@!!!!!

Ik ben teleurgesteld, zwaar teleurgesteld. Buiten dat het sporten niet zo goed ging, mentaal gezien vooral, kreeg ik net eind aan het einde van mn sportrondje te horen dat Health City weggaat. Het wordt een basic fit. NEE DAT WIL IK NIET NIET NIET NIET!!!!!!!! Ik voel me net een klein kind, zo gefrustreerd ben ik. Nog niet eens een maand ben ik officieel lid, ik had mijn plekje gevonden, voelde me thuis, begon wat contacten op te bouwen en pats boem, weg. Okay, misschien een beetje dramaqueen-achtig, maar zoals je merkt baal ik hier echt van.

Het personeel zelf weet het ook pas sinds gisteren en vinden het zelf rot genoeg. Zij weten niet of ze hun baan houden (waarschijnlijk niet, want een BF heeft nu eenmaal minder personeel rondlopen dan een HC). De club was pas vernieuwd, opnieuw geverfd etc. Ze zagen dit niet aankomen. Alle faciliteiten verdwijnen, de sauna, de zonnebank (daar gaat mn beloning), een deel van de groepslessen, begeleiding en het goede volk*. Het verdwijnt allemaal.

* Dat goede volk klinkt misschien cru, maar het eerste wat het personeel zei: "er zal hoogstwaarschijnlijk wel ander volk op af komen. Je kunt het nog t/m juni proberen, tot dan kun je je abonnement zonder problemen opzeggen. Je kunt het uitproberen, maar ik snap ook als je besluit om weg te gaan. Alleen vandaag hebben we al 40 afmeldingen gehad."

Ook had ik vandaag net de knoop doorgehakt dat ik de personal training sessies wilde gaan volgen. Was het het lot dat ik nog even twijfelde? Ik weet het niet, maar ik ben nu wel blij dat ik twijfelde want anders had ik dat weer snel moeten afraffelen. Mijn idee was om 1x in de 2 weken zo'n sessie te doen.

Ach, nu ik toch al aan het zeuren ben kan mijn slechte sportdag er ook nog wel bij. Ik was eigenlijk net begonnen op de gehate crosstrainer toen mijn vriend appte dat hij zijn aansluiting ging missen en of ik hem niet kon ophalen. Om half 7. Nou aangezien ik om iets voor zessen net begon, vond ik dat niet zo'n goed plan, maar wilde hem ook niet laten wachten. Na 15 min crosstrainer was het 18.10 en dacht ik de hele tijd: ik moet zo weg. Me nog wel aan de loopband gewaagd maar ik kreeg het niet voor elkaar om me mentaal om te zetten. Geen 7.5 min. Ik heb wel 1 minuut lopen 2 minuten rennen x 3 gedaan. Hmm, dat klinkt wel als heel weinig. Toen nog even 6 minuutjes uitfietsen en toen hoorde ik het slechte nieuws. Dat kon er ook nog wel bij.

En nu moet ik op zoek naar een nieuwe beloning en motivatie om te gaan sporten. HELP! "Vroeger" (lees: 3 weken geleden) zou ik dit een perfecte reden hebben gevonden om te stoppen. Maar dit keer moet ik door, ik heb het mezelf beloofd. Ik wil trots op mezelf zijn, ik wil dat anderen trots op mijn doorzettingsvermogen zijn.

Hiephoi, vanavond mag ik weer

Maandag was ik weer present in de sportschool, het begint al op mijn tweede huis te lijken. Zonder lekkere dingen, fijn bed, vriendje en eigen spullen maar vooruit.

En het ging goeehoeeed! Ik wilde eigenlijk eerst op die verschrikkelijke crosstrainer, dan had ik dat maar gehad. Nu wil het lot dat deze allemaal (op 1 na tussen twee superfanatieke sporters, maar hey, die telt dus mooi niet mee) bezet waren. Dus heb ik eerst de loopband getrotseerd. En ik heb 6.5 minuten achter elkaar gerend. Een nieuw record, dat zelfs mijn start-to-run pogingen al bijna aan het inhalen is. En nee, ik heb niet alleen die minuten gerend, daarvoor warmgelopen, 3 min, lopen, 6.5 min en daarna nog eens 4 min. Vanavond ga ik voor de 7.5 (en hopelijk 8).

De crosstrainer heb ik niet overgeslagen en ging eigenlijk ook best snel voorbij. Op de tv kwam I used to be fat voorbij en dat is toch wel redelijk motiverend. Ze kunnen beter een marathon daarvan aanzetten! Uiteindelijk nog gefietst om mijn hartslag naar beneden te krijgen en toch bezig te zijn.

Hopelijk vanavond weer zo'n succes, dan kan ik weer een streepje erbij turven!

Tweestrijd

Gisterenochtend stond ik om 8.15 (nieuwe tijd) naast mijn bedje. Ik had afgesproken om mee te gaan met de loopgroep, na een hele lange periode sjaak-afhaak. Mijn plan was eerst de wandeling, 's middags sportschool. Iedereen verklaarde me voor gek, en vond 1 sportieve activiteit voldoende.

De wandeling was mooi! Prachtig gebied, op de grens met België en superfijne paden. We hebben een ronde van 12,2 km gemaakt, in 2 uurtjes tijd. Dat is aardig doorlopen, maar hey, ik kon het tempo goed aan en had er zelfs weer plezier in. Aan die wandelingen met de groep kan ik altijd heel erg peilen hoe mn conditie op dat moment is. Altijd een goede boost als je mee kunt komen en mijn conditie dus wel okay is. Het zonnetje scheen ook fijn dus al met al een heerlijke ochtend gehad. Na het lopen drinken we altijd nog wat gezamenlijk. Zo gezegd, zo gedaan. Fantastisch, zo in het zonnetje nagenieten.

En toen begon de ellende. Ik was pas om half 3 weer thuis en ineens bekaf. Het korte nachtje van 6 uurtjes had me ineens te grazen genomen. Ik heb even gelegen, gedoucht en toen een klein uurtje geslapen. Doei sportschool = doei beloning zonnebank. Aan de ene kant baalde ik heel erg, maar aan de andere kant, misschien was mijn plan te ambitieus. En ik heb in ieder geval 3x gesport afgelopen week, dat mag ik niet vergeten.

Week 1: 4x
Week 2: 3x
Week 3: 2x Nee, gewoon terug naar het minimum van 3x. Vanavond gaan we er weer vol goede moed tegenaan en tja, ik heb dezelfde beloningsafspraak gemaakt. De derde keer in de sportschool deze week mag ik onder de zonnebank. En hopelijk gaat het dit keer wel gebeuren!

Trots zijn mag soms ook

Gisteren, vrijdag, ben ik uit mijn werk weer braaf naar de sportschool gegaan. Vorige week had ik het buikspierkwartier afgeslagen, maar beloofd dat ik deze week mee zou doen. Ik was op de crosstrainer aan het bedenken wat ik zou zeggen als ze het me zou vragen. Na de crosstrainer en de loopband (woeehoee, 5 min achter elkaar gerend terwijl ik al moe was van de crosstrainer en daarna nog 2x 2 min.) zat ik net op de fiets toen ze kwam. En ik dacht shit. Ik voel al iedere spier, en toen zei ik tegen mezelf: kom op stel je niet aan. Ik vroeg of het zwaar was en ze zei dat het wel pittig was ja. Ik dacht ohnee, maar mn mond floepte eruit: nou ik probeer het wel gewoon een keer. En hoppakee, daar ging ik.

Ik kan jullie vertellen, het viel reuze mee! Ik heb het volgehouden, okay 1 herhaling heb ik gesmokkeld (9 ipv 10 gedaan) maar verder heb ik echt alles meegedaan. Zijn jullie trots op me? Ik ben stiekem wel een beetje trots!

Vervolgens thuis van 2 personen horen dat ze trots op me zijn dat ik zo vaak gegaan ben en ook meedoe, doet me goed. Dat motiveert me. En ik had mezelf beloofd dat als ik 3x ga deze week, dat ik onder de zonnebank mag. Die derde keer moet dit weekend komen dan. Vandaag ben ik lekker buiten geweest, op een terrasje gezeten om de eerste zonnestralen in me op te nemen. Morgenochtend ben ik van plan om mee te gaan met een wandeling. Nordic walking, klinkt suf en voor oudjes, maar is supergoed voor je spieren en het tempo ligt meestal ook aardig hoog. Maarja, dat is geen derde keer sportschool. Dus dan moet ik zondagmiddag, anders geen zonnebank. Mijn vriend vindt van niet, sporten en bewegen telt mee, of het nu in de sportschool of buiten is. De tijd zal het ons leren, wat het geworden is.

Hoge hartslag, duizelig = op


Gisterenavond heb ik getraind met de trainer die ook mijn fittest heeft afgenomen. Voelde me wel wat beter op mn gemak bij hem, achteraf bezien.

Hij heeft me afgebeuld, dacht ik weinig tot geen kracht heb wist ik al wel maar er mee geconfronteerd worden is toch wel heftig. De bedoeling van de training was dat mijn hartslag hoog bleef. Op een gegeven moment was ik zo op en duizelig dat we maar even zijn gaan zitten. Nadat mn hartslag naar beneden ging en ik wat ranja gedronken had, ging het ineens beter. Ik had weer wat energie om mijn oefeningen vol te houden. Het tempo was wel iets rustiger daarna, maar daardoor voerde ik de oefeningen wel beter uit. Na 15 min warming up, een uurtje trainen en 5 min. cooling down was ik op. Ik kon echt niet meer.

Ik was blij toen ik de kleedkamer in liep en klaar was. Wel bekroop me nog even het gevoel van: had ik niet nog een half uurtje loopband of crosstrainer erachteraan moeten doen? Maar nu denk ik, nee ik heb mijn best gedaan en moet het niet overdrijven. Meer is niet altijd beter, toch?

Verder is er nu een aanbieding 3x personal training voor 29 euro. Ik twijfel nog... Aan de ene kant vind ik dat ik het zelf moet doen. Aan de andere kant, je bouwt toch wat op en je bent iig 3x verplicht om hard te trainen. Ik denk er in ieder geval nog even over na!

Afspraken met jezelf

Om 20.00 uur vindt mijn tweede introductie plaats. Als ik het goed begrepen heb, is dat niet met apparaten maar in de PT ruimte met je eigen gewicht. Ik ben benieuwd!

Verder geen nieuws is goed nieuws? Ik voelde me maandag wel een beetje schuldig dat ik niet ging sporten. Gisteren kon ik het goed van me afzetten, omdat ik vanavond sowieso moet i.v.m. die afspraak. En nu denk ik ook: okay, je hebt afgesproken min. 2x in de week. PUNT. En als het even kan, die 2x doordeweeks en dan nog 1x in het weekend. Maar de minimumafspraak met jezelf is 2x. Over compenseren met een week ervoor of erna ben ik nog niet helemaal uit. Vorige week ben ik 4x geweest, dat zijn 2x extra. Mag ik dan die ene keer extra deze week inzetten? Nee, ik heb deze week geen goede smoesjes om niet aan de 2x te komen. Maar hoe doe ik dat als ik veel afspraken heb, of een volle agenda, of gewoon echt geen zin? Ik hoop op het wonder dat ik straks zo in de sportflow zit dat geen zin gewoon niet meer in mijn woordenboek voorkomt. Duimen jullie met me mee?

Zondags falen deel 2

Vol goede moed ging ik naar de sportschool. De vierde keer deze week, zodat ik woensdag pas weer hoef. Ik had onwijze hoofdpijn, totaal geen zin maar ik moest.

Na 20 min op de crosstrainer, kapte ik. Ik had een soort kramp/spierpijn in mijn linkerbeen en mijn knie begin pijn te doen, waardoor ik belemmerd werd. Dat ik al geen zin had hielp ook niet echt mee. Loopband of fietsen? Allebei geen zin in :p Okay ik kies lopen: "dat is intensiever dus dan mag ik korter", praat ik mezelf aan.  Het verrassingsprogramma voor 10 min (incl. cooling down). Het ging eigenlijk best lekker, 2 min rennen, 2 min lopen, 4 min rennen, 2 min cooling down.

Op naar de krachttraining. Ik voelde me niet op m'n gemak. Ik voelde me een newbie. Het is toch anders om alleen de apparaten in te stellen op ultralicht gewicht. De mooiboys om me heen maakten het nog ongemakkelijker. Na een rondje op de apparaten die ik ken en beschikbaar waren (+/- 8) ging ik naar de kleedkamer. Toen ik daar zat uit te blazen besefte ik me dat ik niet tevreden was. Dat ik niet alles gegeven heb bij de cardio, dat ik bij de krachttraining me zo ongemakkelijk voelde dat er meer in zat. Faalhaas!

Zondags falen deel 1

Ik kan gewoon niet ontspannen, ik gun mezelf geen rust met tot gevolg dat ik op zondag altijd in elkaar stort. Ik word huilerig, onzeker, ben moe en mijn hele ritme valt weg.

Als ik erover nadenk heb ik sinds mijn vijftiende, zo'n 10 jaar altijd een relatief druk programma gehad. Werken, uitgaan, studie, met tot gevolg dat ik eens in de zoveel tijd instortte en een weekend of nog langer met migraine en andere klachten op bed lag.

Werk is nu van maandag t/m vrijdag, zaterdag is boodschappen-, opruim- en wasdag. Als ik eenmaal alles in huis gedaan heb en me kan overtuigen dat het genoeg is, mijn iPad of een leesboek erbij pak, dan komt dat gevoel heel langzaam. Helaas is het vaak te laat om mijn batterij weer op te laden voor de rest van de week. Iedere week hoop ik weer eerder te ontspannen, maar ik faal nog steeds.

19-03-2014     High worden... tijdens je eerste trainingssessie

Aan de hand van het invullen van een vragenprofiel werden mijn doelen bepaald, namelijk “full body”. Verrassend? Nou nee, afvallen en kracht kweken mag mijn hele lichaam dus dan is het al snel full body.

Vervolgens aan de slag met de PT, leuke kerel die duidelijk zijn roeping gevonden heeft. Eerst op de loopband, lopen maar met een helling. Hij vond me niet snel genoeg omhoog gaan dus kwam regelmatig op de knoppen duwen en me aanmoedigen. Dat werkt bij mij motiverend. Na deze warming up gingen we wat apparaten doen. Duidelijke uitleg, zowel over welke spiergroepen je per apparaat traint als hoe je hem gebruikt en welke houding. Vervolgens zelf aan de slag, uiteraard.

Afbeulen, dat had hij me beloofd. Maar hij was lief en bleef motiverend. Ik hoefde niet gelijk de topgewichten te halen, als ik het maar goed deed en aangaf als het te licht was. Na een uurtje apparaten voelde ik het wel, moe, beurs maar ook een soort van kick om door te gaan. Is dit een runners high? Of nou ja, een fitness high? I hope so, met hardlopen wacht ik er namelijk nog steeds op! Ik wil high worden, in de flow zijn en door willen gaan.

Tot slot mocht ik nog 10 minuten op de crosstrainer, verrassingsprogramma. De tweede keer in mijn leven dat ik op zo’n ding stond en jongens, het ging al veel beter en voelde natuurlijker. Ik blij dat ik maandag ook even de crosstrainer uitgeprobeerd had, want nu had ik tenminste een minuscuul beetje ervaring. Na 4 minuten had ik het wel gehad, maar opgeven zat gisteren niet in mijn hoofd. Ik heb ze volgemaakt, maar de cooling down heb ik wel verkort naar 1 minuut (i.p.v. 3).

 

16-03-2014         Sportscholen

De stap is mentaal gezet: ik ga weer sporten. Hardlopen is fijn en leuk, maar nu het nog vroeg donker is bijna niet te doen. Daarnaast blijft de pijn in mijn knie terugkomen en heeft de fysio aangeraden die spieren eromheen meer te trainen, wat met hardlopen niet gedaan wordt. Dus op zoek naar een sportschool. Omdat ik zelf best wel moeite had met info vinden, hieronder een verslag van mijn zoektocht.

Door de bomen is het bos niet meer te zien. Sportscholen schieten als paddenstoelen uit de grond. Ik zoek een sportschool waar ik me op mijn gemak voel, mijn eigen ding kan doen maar indien nodig wel iets kan vragen. Grof gezegd zijn sportscholen in twee hoofdcategorieën in te delen:

-          Budget-proof (Basic-Fit, Fit4Free, It’s my health)

-          Exclusief (Pellikaan, Willemse, Health City)

Theoretisch gezien weet ik het verschil, maar ik wilde het ervaren! Club Pellikaan is zwaar boven mijn budget, +/- 70 euro per maand, no thanks.

Op naar Health City. Toplocatie, dat telt ook mee toch?! Verder  kreeg ik, nadat ik erom vroeg, kosteloze uitleg bij wat apparaten toen ik kwam proefsporten. Netjes, pluspunten! Ruim opgezet, relatief rustig, grote kleedkamer, mooie douches (met aparte hokjes). Bovendien kon ik via Intenz gezondheidsplan (via zorgverzekeraar) met korting sporten. Altijd meegenomen. Schade: 44 euro per maand.

Ik was lovend over HC, maar toch vond ik dat ik nog iets anders moest proberen. Het werd It’s my health, want aan de telefoon werd me verteld dat het geen probleem was om wat apparaten uit te leggen.

Dus op naar It’s my health. Bijna naast HC dus locatie: top. Kleine kleedkamer, als de deur opengaat ziet iedereen je staan. Als je de douche uitstapt ziet ook iedereen je staan als de deur open is, juist. Toch aan de sport gegaan, begeleiding of uitleg was er niet. De jongen achter de balie zei dat ze zoiets nooit aanbieden. Jammer, aan de telefoon duidelijk andere info gehad. Wat cardio-apparaten uitgeprobeerd, maar had het idee dat deze minder soepel gingen. Ik vond het ook erg warm binnen, hoe zal dat in de zomer zijn? Ook zat er een vies oud mannetje me de hele tijd aan te staren. Eigenlijk was mijn zin al over.

Health City, kom maar op!

14-03 -14    Tussen mijn oren zit mijn neus

Al een paar weken ben ik een emotioneel wrak. Ik ben constant moe, veel last van mn darmen, huilbuien en ga zo maar door. Op naar de dokter dus. De dokter die ik niet mag, maar kon niet bij mijn eigen dokter. Twee weken geleden was hij wonderbaarlijk aardig, dus vol goede moed ging ik op pad.

Tot ik 3 seconden in de behandelkamer was en zijn conclusie was: “het zit tussen je oren”. En bedankt doc, dit is echt info die ik zocht. Niet dus. Terug thuis aangekomen was ik overstuur en ging ik nog eens goed naar mezelf kijken. En wat blijkt, tussen mijn oren zit niet “het”, maar mijn neus. Het is de neus, dus dat kan hij niet bedoeld hebben. Wat bedoelt hij dan wel? Stiekem weet ik wel dat een deel wat hij zegt waar is. Ja ik moet afvallen, ja ik moet meer sporten. Maar ook een deel is niet waar, ik heb geen stress, sporten is geen ontspanning voor mij. Een groot deel denk ik te kunnen wijten aan hormonen. Wat toevallig, mijn schildklier is ook verbonden met hormonen, zou daar een verband tussen zitten? Ik heb mezelf in ieder geval weer bij elkaar geraapt en ik ga weer verder, met een neus tussen mijn oren.