Smoesjes in overvloed
Dat ik zelf al aangeef dat het smoesjes waren, zegt genoeg toch. Er kwamen allerlei dingen tussen en hardlopen paste even niet in mijn schema. Waarom ik gisteren dan ineens toch weer de stoute schoenen aantrok?
Extrinsieke motivatie is het sleutelwoord. Een gesprek met iemand die die avond voor het allereerst ging lopen. Een groepje bij elkaar gezocht met professionele begeleiding om na 10 weken klaar te zijn voor de singelloop. Dat klonk leuk. Ze was bang de loser van de groep te zijn, heftig rokend, geen conditie maar alles voor het goede doel. Klinkt zo herkenbaar!
Ik wilde al eerder gaan deze week, maar met de regen had ik 0.0 motivatie en ik zat toch al in de flow van niet gaan. Maar gisteren was het tijd om te gaan. En het ging eigenlijk best lekker... Ik heb les 16 eigenlijk vlekkeloos volbracht. Aan het einde wel last van beide knieƫn en die voelen nu ook nog niet heel lekker, maar dat nemen we maar voor lief.
Qua afgelegde afstand heb ik wel weer een stapje terug moeten doen (3.8 km, waar ik de 4.4 al paar keer gehaald heb), maar mijn tempo was dan weer wel goed.
Hopen dat ik weer in de flow zit, want ik wil toch echt een keer die 5 km gaan halen. En intussen denk ik na of ik volgende week een keer zal gaan test lopen met dat groepje. Ik durf het wel aan, die sportloser van een paar maanden geleden ben ik in ieder geval niet meer!