Tweestrijd

Gisterenochtend stond ik om 8.15 (nieuwe tijd) naast mijn bedje. Ik had afgesproken om mee te gaan met de loopgroep, na een hele lange periode sjaak-afhaak. Mijn plan was eerst de wandeling, 's middags sportschool. Iedereen verklaarde me voor gek, en vond 1 sportieve activiteit voldoende.

De wandeling was mooi! Prachtig gebied, op de grens met België en superfijne paden. We hebben een ronde van 12,2 km gemaakt, in 2 uurtjes tijd. Dat is aardig doorlopen, maar hey, ik kon het tempo goed aan en had er zelfs weer plezier in. Aan die wandelingen met de groep kan ik altijd heel erg peilen hoe mn conditie op dat moment is. Altijd een goede boost als je mee kunt komen en mijn conditie dus wel okay is. Het zonnetje scheen ook fijn dus al met al een heerlijke ochtend gehad. Na het lopen drinken we altijd nog wat gezamenlijk. Zo gezegd, zo gedaan. Fantastisch, zo in het zonnetje nagenieten.

En toen begon de ellende. Ik was pas om half 3 weer thuis en ineens bekaf. Het korte nachtje van 6 uurtjes had me ineens te grazen genomen. Ik heb even gelegen, gedoucht en toen een klein uurtje geslapen. Doei sportschool = doei beloning zonnebank. Aan de ene kant baalde ik heel erg, maar aan de andere kant, misschien was mijn plan te ambitieus. En ik heb in ieder geval 3x gesport afgelopen week, dat mag ik niet vergeten.

Week 1: 4x
Week 2: 3x
Week 3: 2x Nee, gewoon terug naar het minimum van 3x. Vanavond gaan we er weer vol goede moed tegenaan en tja, ik heb dezelfde beloningsafspraak gemaakt. De derde keer in de sportschool deze week mag ik onder de zonnebank. En hopelijk gaat het dit keer wel gebeuren!

Trots zijn mag soms ook

Gisteren, vrijdag, ben ik uit mijn werk weer braaf naar de sportschool gegaan. Vorige week had ik het buikspierkwartier afgeslagen, maar beloofd dat ik deze week mee zou doen. Ik was op de crosstrainer aan het bedenken wat ik zou zeggen als ze het me zou vragen. Na de crosstrainer en de loopband (woeehoee, 5 min achter elkaar gerend terwijl ik al moe was van de crosstrainer en daarna nog 2x 2 min.) zat ik net op de fiets toen ze kwam. En ik dacht shit. Ik voel al iedere spier, en toen zei ik tegen mezelf: kom op stel je niet aan. Ik vroeg of het zwaar was en ze zei dat het wel pittig was ja. Ik dacht ohnee, maar mn mond floepte eruit: nou ik probeer het wel gewoon een keer. En hoppakee, daar ging ik.

Ik kan jullie vertellen, het viel reuze mee! Ik heb het volgehouden, okay 1 herhaling heb ik gesmokkeld (9 ipv 10 gedaan) maar verder heb ik echt alles meegedaan. Zijn jullie trots op me? Ik ben stiekem wel een beetje trots!

Vervolgens thuis van 2 personen horen dat ze trots op me zijn dat ik zo vaak gegaan ben en ook meedoe, doet me goed. Dat motiveert me. En ik had mezelf beloofd dat als ik 3x ga deze week, dat ik onder de zonnebank mag. Die derde keer moet dit weekend komen dan. Vandaag ben ik lekker buiten geweest, op een terrasje gezeten om de eerste zonnestralen in me op te nemen. Morgenochtend ben ik van plan om mee te gaan met een wandeling. Nordic walking, klinkt suf en voor oudjes, maar is supergoed voor je spieren en het tempo ligt meestal ook aardig hoog. Maarja, dat is geen derde keer sportschool. Dus dan moet ik zondagmiddag, anders geen zonnebank. Mijn vriend vindt van niet, sporten en bewegen telt mee, of het nu in de sportschool of buiten is. De tijd zal het ons leren, wat het geworden is.

Hoge hartslag, duizelig = op


Gisterenavond heb ik getraind met de trainer die ook mijn fittest heeft afgenomen. Voelde me wel wat beter op mn gemak bij hem, achteraf bezien.

Hij heeft me afgebeuld, dacht ik weinig tot geen kracht heb wist ik al wel maar er mee geconfronteerd worden is toch wel heftig. De bedoeling van de training was dat mijn hartslag hoog bleef. Op een gegeven moment was ik zo op en duizelig dat we maar even zijn gaan zitten. Nadat mn hartslag naar beneden ging en ik wat ranja gedronken had, ging het ineens beter. Ik had weer wat energie om mijn oefeningen vol te houden. Het tempo was wel iets rustiger daarna, maar daardoor voerde ik de oefeningen wel beter uit. Na 15 min warming up, een uurtje trainen en 5 min. cooling down was ik op. Ik kon echt niet meer.

Ik was blij toen ik de kleedkamer in liep en klaar was. Wel bekroop me nog even het gevoel van: had ik niet nog een half uurtje loopband of crosstrainer erachteraan moeten doen? Maar nu denk ik, nee ik heb mijn best gedaan en moet het niet overdrijven. Meer is niet altijd beter, toch?

Verder is er nu een aanbieding 3x personal training voor 29 euro. Ik twijfel nog... Aan de ene kant vind ik dat ik het zelf moet doen. Aan de andere kant, je bouwt toch wat op en je bent iig 3x verplicht om hard te trainen. Ik denk er in ieder geval nog even over na!

Afspraken met jezelf

Om 20.00 uur vindt mijn tweede introductie plaats. Als ik het goed begrepen heb, is dat niet met apparaten maar in de PT ruimte met je eigen gewicht. Ik ben benieuwd!

Verder geen nieuws is goed nieuws? Ik voelde me maandag wel een beetje schuldig dat ik niet ging sporten. Gisteren kon ik het goed van me afzetten, omdat ik vanavond sowieso moet i.v.m. die afspraak. En nu denk ik ook: okay, je hebt afgesproken min. 2x in de week. PUNT. En als het even kan, die 2x doordeweeks en dan nog 1x in het weekend. Maar de minimumafspraak met jezelf is 2x. Over compenseren met een week ervoor of erna ben ik nog niet helemaal uit. Vorige week ben ik 4x geweest, dat zijn 2x extra. Mag ik dan die ene keer extra deze week inzetten? Nee, ik heb deze week geen goede smoesjes om niet aan de 2x te komen. Maar hoe doe ik dat als ik veel afspraken heb, of een volle agenda, of gewoon echt geen zin? Ik hoop op het wonder dat ik straks zo in de sportflow zit dat geen zin gewoon niet meer in mijn woordenboek voorkomt. Duimen jullie met me mee?

Zondags falen deel 2

Vol goede moed ging ik naar de sportschool. De vierde keer deze week, zodat ik woensdag pas weer hoef. Ik had onwijze hoofdpijn, totaal geen zin maar ik moest.

Na 20 min op de crosstrainer, kapte ik. Ik had een soort kramp/spierpijn in mijn linkerbeen en mijn knie begin pijn te doen, waardoor ik belemmerd werd. Dat ik al geen zin had hielp ook niet echt mee. Loopband of fietsen? Allebei geen zin in :p Okay ik kies lopen: "dat is intensiever dus dan mag ik korter", praat ik mezelf aan.  Het verrassingsprogramma voor 10 min (incl. cooling down). Het ging eigenlijk best lekker, 2 min rennen, 2 min lopen, 4 min rennen, 2 min cooling down.

Op naar de krachttraining. Ik voelde me niet op m'n gemak. Ik voelde me een newbie. Het is toch anders om alleen de apparaten in te stellen op ultralicht gewicht. De mooiboys om me heen maakten het nog ongemakkelijker. Na een rondje op de apparaten die ik ken en beschikbaar waren (+/- 8) ging ik naar de kleedkamer. Toen ik daar zat uit te blazen besefte ik me dat ik niet tevreden was. Dat ik niet alles gegeven heb bij de cardio, dat ik bij de krachttraining me zo ongemakkelijk voelde dat er meer in zat. Faalhaas!

Zondags falen deel 1

Ik kan gewoon niet ontspannen, ik gun mezelf geen rust met tot gevolg dat ik op zondag altijd in elkaar stort. Ik word huilerig, onzeker, ben moe en mijn hele ritme valt weg.

Als ik erover nadenk heb ik sinds mijn vijftiende, zo'n 10 jaar altijd een relatief druk programma gehad. Werken, uitgaan, studie, met tot gevolg dat ik eens in de zoveel tijd instortte en een weekend of nog langer met migraine en andere klachten op bed lag.

Werk is nu van maandag t/m vrijdag, zaterdag is boodschappen-, opruim- en wasdag. Als ik eenmaal alles in huis gedaan heb en me kan overtuigen dat het genoeg is, mijn iPad of een leesboek erbij pak, dan komt dat gevoel heel langzaam. Helaas is het vaak te laat om mijn batterij weer op te laden voor de rest van de week. Iedere week hoop ik weer eerder te ontspannen, maar ik faal nog steeds.

19-03-2014     High worden... tijdens je eerste trainingssessie

Aan de hand van het invullen van een vragenprofiel werden mijn doelen bepaald, namelijk “full body”. Verrassend? Nou nee, afvallen en kracht kweken mag mijn hele lichaam dus dan is het al snel full body.

Vervolgens aan de slag met de PT, leuke kerel die duidelijk zijn roeping gevonden heeft. Eerst op de loopband, lopen maar met een helling. Hij vond me niet snel genoeg omhoog gaan dus kwam regelmatig op de knoppen duwen en me aanmoedigen. Dat werkt bij mij motiverend. Na deze warming up gingen we wat apparaten doen. Duidelijke uitleg, zowel over welke spiergroepen je per apparaat traint als hoe je hem gebruikt en welke houding. Vervolgens zelf aan de slag, uiteraard.

Afbeulen, dat had hij me beloofd. Maar hij was lief en bleef motiverend. Ik hoefde niet gelijk de topgewichten te halen, als ik het maar goed deed en aangaf als het te licht was. Na een uurtje apparaten voelde ik het wel, moe, beurs maar ook een soort van kick om door te gaan. Is dit een runners high? Of nou ja, een fitness high? I hope so, met hardlopen wacht ik er namelijk nog steeds op! Ik wil high worden, in de flow zijn en door willen gaan.

Tot slot mocht ik nog 10 minuten op de crosstrainer, verrassingsprogramma. De tweede keer in mijn leven dat ik op zo’n ding stond en jongens, het ging al veel beter en voelde natuurlijker. Ik blij dat ik maandag ook even de crosstrainer uitgeprobeerd had, want nu had ik tenminste een minuscuul beetje ervaring. Na 4 minuten had ik het wel gehad, maar opgeven zat gisteren niet in mijn hoofd. Ik heb ze volgemaakt, maar de cooling down heb ik wel verkort naar 1 minuut (i.p.v. 3).

 

16-03-2014         Sportscholen

De stap is mentaal gezet: ik ga weer sporten. Hardlopen is fijn en leuk, maar nu het nog vroeg donker is bijna niet te doen. Daarnaast blijft de pijn in mijn knie terugkomen en heeft de fysio aangeraden die spieren eromheen meer te trainen, wat met hardlopen niet gedaan wordt. Dus op zoek naar een sportschool. Omdat ik zelf best wel moeite had met info vinden, hieronder een verslag van mijn zoektocht.

Door de bomen is het bos niet meer te zien. Sportscholen schieten als paddenstoelen uit de grond. Ik zoek een sportschool waar ik me op mijn gemak voel, mijn eigen ding kan doen maar indien nodig wel iets kan vragen. Grof gezegd zijn sportscholen in twee hoofdcategorieën in te delen:

-          Budget-proof (Basic-Fit, Fit4Free, It’s my health)

-          Exclusief (Pellikaan, Willemse, Health City)

Theoretisch gezien weet ik het verschil, maar ik wilde het ervaren! Club Pellikaan is zwaar boven mijn budget, +/- 70 euro per maand, no thanks.

Op naar Health City. Toplocatie, dat telt ook mee toch?! Verder  kreeg ik, nadat ik erom vroeg, kosteloze uitleg bij wat apparaten toen ik kwam proefsporten. Netjes, pluspunten! Ruim opgezet, relatief rustig, grote kleedkamer, mooie douches (met aparte hokjes). Bovendien kon ik via Intenz gezondheidsplan (via zorgverzekeraar) met korting sporten. Altijd meegenomen. Schade: 44 euro per maand.

Ik was lovend over HC, maar toch vond ik dat ik nog iets anders moest proberen. Het werd It’s my health, want aan de telefoon werd me verteld dat het geen probleem was om wat apparaten uit te leggen.

Dus op naar It’s my health. Bijna naast HC dus locatie: top. Kleine kleedkamer, als de deur opengaat ziet iedereen je staan. Als je de douche uitstapt ziet ook iedereen je staan als de deur open is, juist. Toch aan de sport gegaan, begeleiding of uitleg was er niet. De jongen achter de balie zei dat ze zoiets nooit aanbieden. Jammer, aan de telefoon duidelijk andere info gehad. Wat cardio-apparaten uitgeprobeerd, maar had het idee dat deze minder soepel gingen. Ik vond het ook erg warm binnen, hoe zal dat in de zomer zijn? Ook zat er een vies oud mannetje me de hele tijd aan te staren. Eigenlijk was mijn zin al over.

Health City, kom maar op!

14-03 -14    Tussen mijn oren zit mijn neus

Al een paar weken ben ik een emotioneel wrak. Ik ben constant moe, veel last van mn darmen, huilbuien en ga zo maar door. Op naar de dokter dus. De dokter die ik niet mag, maar kon niet bij mijn eigen dokter. Twee weken geleden was hij wonderbaarlijk aardig, dus vol goede moed ging ik op pad.

Tot ik 3 seconden in de behandelkamer was en zijn conclusie was: “het zit tussen je oren”. En bedankt doc, dit is echt info die ik zocht. Niet dus. Terug thuis aangekomen was ik overstuur en ging ik nog eens goed naar mezelf kijken. En wat blijkt, tussen mijn oren zit niet “het”, maar mijn neus. Het is de neus, dus dat kan hij niet bedoeld hebben. Wat bedoelt hij dan wel? Stiekem weet ik wel dat een deel wat hij zegt waar is. Ja ik moet afvallen, ja ik moet meer sporten. Maar ook een deel is niet waar, ik heb geen stress, sporten is geen ontspanning voor mij. Een groot deel denk ik te kunnen wijten aan hormonen. Wat toevallig, mijn schildklier is ook verbonden met hormonen, zou daar een verband tussen zitten? Ik heb mezelf in ieder geval weer bij elkaar geraapt en ik ga weer verder, met een neus tussen mijn oren.