Meest gebruikte woord

Falen is misschien wel mijn nieuwste meest gebruikte woord. Weer een week de sportschool niet van binnen gezien, maandagavond echt geen puf en energie. Alles uiteraard te wijten aan de regen. Dinsdagavond wilde ik op zich wel, maar mijn vriend ging liever woensdag. Tja, mij overhalen om samen op woensdag te gaan was niet zo moeilijk, maar ik wilde echt wel gaan hoor ;-)

Gelukkig heb ik de sportschool woensdag dan ook van binnen gezien. Wel een ingekort programma, want meer tijd was er niet. Ik had zo'n gevoel dat ik er weer voor moest boeten en ja, toen ik op de crosstrainer stond voelde dat ook zo. Mijn hartslag was hoog en bleef hoog. Roeien ging me vrij goed af, al zeg ik het zelf. De 6 minuten vlogen, heel apart. De loopband ging eigenlijk ook goed, ik ben nu aan het twijfelen om te vragen die 2 minuten rennen in het midden (1-2-1-2-1-2-1-2) met een ½ minuut te laten verlengen, als het komende keer weer goed gaat, moet ik daar maar aan geloven. Of alle keren 1 minuut wandelen halveren, even advies vragen wat beter is.

Krachtoefeningen gingen ook goed, behalve dat 1 apparaat (yeah die ene waar ik niet veel aan vind) stuk was en dat ik het planken overgeslagen heb. Probeer dat thuis te doen, maar is ook niet gelukt. Wellicht vanmiddag op kantoor even *Biecht: dat zou niet de eerste keer zijn*.

Ik zie zelf nog steeds verschil, maar nog van niemand wat gehoord. Gisteren had ik een BBQ en daar was een meisje die meer dan 20 kg afgevallen is en eerlijk gezegd zag ik het pas nadat ik het gehoord had. Die 20 kg heb ik nog lang niet bereikt, dus ja, misschien moet ik niet teveel verwachten.

Mijn vriend zei overigens heel diplomatiek: ik zie je iedere dag dus daarom zie ik geen verschil. Thanks mate!

Teleurstelling

Gisteren (maandag) ging ik naar de sportschool voor alleen een rondje cardio, i.v.m. sporten op zondagochtend. En nu denk ik, was ik maar niet gegaan.

Ik begon op de crosstrainer:
- 15 min i.p.v. de gebruikelijke 9
- de laatste 8 volle minuten op hoog niveau (bij verlenging stopt de logica van de interval).
Daarna op de vario: (vind ik mogelijk nog erger dan roeien)
- gewoon de 6 minuten want dat is al lang zat op dat apparaat vind ik
Vervolgens geroeid:
- 10 minuten i.p.v. 6 minuten, op weerstand 10 (zo stom, ik ben begonnen op weerstand 7 bij de sportschool, maar eigenlijk merk je nauwelijks verschil tussen de weerstanden, of ik ben ineens zoveel sterker geworden /sarcasmeuit)
Tot slot op de loopband:
- 12 minuten met 1 min. lopen - 2 min. rennen. En hier heb ik zwaar gefaald. Na de eerste keer rennen startte ik vol goede moed de 2e keer. Maar na ruim 1 minuut kon ik niet meer, alles deed me pijn, schouders, schenen. Snelheid teruggezet en gelopen. En ik kon geen energie opbrengen om nog een keer te gaan rennen, mentale energie wel te verstaan. Dat betreur ik nu. Ik duwde de tijd terug naar 9 minuten en ineens ging hij weer op hoger tempo (rare interval als je aan tijd sleutelt). En die 45 sec op hoge snelheid gingen wel lekker, maar toen was het klaar en dacht ik, stop.

Hier had ik al een licht gevoel van falen, maar dit werd nog erger versterkt toen ik mijn sleutel in het apparaat ging steken om de training te beëindigen. Je krijgt altijd een staafdiagram te zien met 'te doen' en 'gedaan' en natuurlijk moeten die gelijk zijn. Nou, ik was niet eens op een kwart van wat ik moest doen. Bam, dat sloeg in. En nog, word nog steeds boos op mezelf als ik hieraan terugdenk. Wat ging er mis? Ik heb al mijn cardio-apparaten gedaan. Okay, langer roeien neemt de sleutel niet mee, want dat is een apparaat zonder sleutel. Okay 2, ik heb korter gerend maar wel langer op de crosstrainer. Is mijn krachttraining dan zo'n groot onderdeel en cardio zo weinig terwijl ik daar wel veel meer tijd aan kwijt ben?

De volgende keer ga ik maar even navragen hoe het zit, want dit ontmoedigt me en ik heb gelijk geen zin meer om te gaan.

Note to self: leren omgaan met teleurstellingen

Buikspieren waar ze niet horen

Zooo, inmiddels ben ik na het aanpassen van mijn programma alweer 2x in de sportschool geweest. Alle begeleiders hebben zo hun eigen kijk op de dingen en wat goed voor je is en ik heb ook zo mijn voorkeur voor begeleiders. Al vind ik de meeste erg fijn :-) Maar vrijdag kreeg ik dus te horen dat ik erg weinig buikspieren in mn programma heb zitten, dus heb even buikspieren getraind. Nou, dat heb ik geweten ook, voel ze nog steeds op plekken waarvan ik niet eens wist dat er wat zat...

Vandaag ging het trainen wel goed, alleen de Vario was bezet (nieuw in mn programma, zwaar en vind m niet zo leuk, dus dat kwam me iets te goed uit). Die heb ik overgeslagen, maar de rest wel gedaan, ook de nieuwe buikspieroefeningen! Het programma is wel erg lang geworden nu, dus dat vind ik wel rottig maarja, alles voor het einddoel.

Wel was ik lichtelijk teleurgesteld dat ik ruim onder mijn "te doen" zat (is zo'n staafgrafiek), terwijl ik alleen de vario overgeslagen heb. Maar als ik terugkijk naar mijn eerste maand, zit ik wel een stukje hoger. Volhouden is het motto.

Comfort zone & voortgang

Ik was zo bang en zenuwachtig voor mijn voortgangsgesprek na 4 weken, maar gelukkig was dat allemaal voor niets. Ze zijn allemaal zo aardig bij de sportschool en ik heb ook niet het gevoel dat ze mensen (be)oordelen. Werkt voor mij super en ik weet dat het op andere plekken anders is. 

Ik merk dat ik het lastig vind om uit m'n comfort zone te stappen en heb dit ook aangegeven. Dat ik vaak niet de oefening niet bijstel omdat ik bang ben het niet vol te houden. Er stond een wegmakend gepland, is niet standaard, dus allebei geen idee wie dat erin gezet heeft en waarom. Hij wilde me niet wegen, want vind het beter om dat na 8 weken te doen (ben ik wel blij mee want als er weinig of niks veranderd is voel ik me helemaal een loser). Hij vroeg ook nog hoe ik het sporten vond en heb eerlijk aangegeven dat ik me niet kan voorstellen dat ik het ooit leuk zal vind, maar da het ook niet als en straf voelt en dat ik echt probeer 2-3x per week te gaan. 

Verder volgde ik braaf het opgestelde programma, probeerde af en toe wel niveau hoger te doen of bijv 2,5/5 kg meer maar zoals gezegd ben ik altijd heel erg bang dat ik het dan niet meer volhoud. Het hele programma is aangepast, 2 nieuwe oefeningen etc. 

Nu dus flink zwaarder programma, sowieso naar 12 herhalingen (had er eerst 10), langer rennen, hoger tempo etc etc. En ik hield het gewoon hartstikke goed vol, maar ik ben zo bang om te falen. Dat gevoel blijft. Heb denk ik een trauma aan gymlessen overgehouden, vond alleen basketbal leuk omdat ik dat kon en verder was ik altijd de slechtste waardoor ik zon faalgevoel heb. 

Ben nu stiekem best een beetje trots op mezelf!!

 

Bang bij voorbaat

Het sporten ging goed vandaag, crosstrainer tandje hoger gezet, m'n hele roeiprogramma afgewerkt en lekker gerend. En toch ben ik nu al bang voor woensdag, dan heb ik mijn eerste voortgangsgesprek. Standaard na 1 maand, maar voor mijn gevoel ben ik nog niet zo lang bezig?? 

Gelukkig staat er een afspraak zodat ik moet en hopelijk valt het mee. Helaas gaat m'n vriend pas s avonds, dus kan hij me niet vertellen hoe het is. 

Ik leef nog

Wat een hitte hè mensen, onvoorstelbaar. M'n auto flipte hem, gaf 39.5 graden aan!!

Toen ik de sportschool binnenliep dacht ik nog, oh lekkere temperatuur maar na 2 min had ik het al snikheet. Wel lekker mijn programmaatje gedraaid, alleen gesjoemeld met roeien. Moet 10 min en min. 1500 m. Nu had ik na 1000m zoiets van, stop er maar lekker bij. Squatten met de kettleball heb ik overigens wel heel goed gedaan deze keer. En de rest ook.

Nu zit ik vol motivatie en denk ik, zondagochtend gewoon gaan, dan hoef je maandag niet (is altijd rotavond qua planning. We zullen zien wat het wordt, voor nu kan ik tevreden zijn :-)

Strijd tussen wel en niet gaan

Ik vind het zo lastig als de planning omgeschopt wordt. Ineens komt niets meer uit, ik neem mijn rustdag tussen sporten door best serieus en ja, als je min. 2x wilt gaan, is de week te kort. Of nee, werken neemt gewoon teveel tijd in beslag. "Blame the work".

Vorige week maar 1x kunnen sporten, op woensdag, mijn vrije dag. Maandag was pinksteren, dus sportschool gesloten. Vrijdag stond op de planning maar ik moest onverwachts met een afspraak van mijn vriend mee.

Afgelopen maandag- en dinsdagavond had ik burenoverleg, ook belangrijk maar zeer avondvullend. Woensdag ben ik geweest, tussen alle afspraken en regelzaken door. Applausje voor mezelf. En vanmiddag ga ik weer, ondanks dat het 30 graden is en IEDEREEN van de zon aan het genieten is. Verstand op 0 en gewoon gaan!

Hoe was het afgelopen woensdag? Goed! Ik was ervan overtuigd dat ik zwaar moest boeten voor een week niet gaan, maar dat viel mee. De cardio ging lekker, voor het eerst dat ik bij het hardlopen niet continu af liep te tellen. Wel heb ik een beetje gesmokkeld met roeien, 8 ipv 10 min. En squatten met de kettleball heb ik ook wat afgeraffeld. Tijd van de maand, beide waren niet echt fijne houdingen. Maar toch ben ik trots, want het was ook een goed excuus geweest om gewoon niet te gaan.
Kracht was lastiger, juist hier voelde ik dat ik langere tijd niet geweest was en ja, ik heb ook lichte spierpijn.

Op naar vanmiddag... Kan ik gelijk testen hoe de airco het daar doet ;-)