De mentale knop moet om...
Braaf mijn hardloopspulletjes laten inpakken en meeslepen. Tja, dan moet je op zn minst je best doen voor een rondje toch? Om kwart voor 9 was het dan zover, daar ging ze. Eten was inmiddels goed gezakt en het was ook lekker afgekoeld buiten. Ideale omstandigheden dus.
Weer les 17, onder het mom van de aanhouder wint?!
Eerste keer 2 minuten gingen okay, tempo was te laag waardoor ik niet heel lekker liep. De 3 minuten daarna een hoger tempo gepakt waardoor ik soepeltjes liep. Toen de killing 6 minuten van afgelopen zaterdag. De eerste keer dat Evy ging praten wist ik nu dat ik pas anderhalve minuut bezig was ofzo, dat scheelt toch wel. De mentale klap bij de 3 minuten was nu veel minder, ik was aan het wachten tot ze ging zeggen dat ik op de helft was. En toen was ik al best wel heel erg moe. Maar ik dacht, kom op Moes, doorgaan, kom op. Je moet in ieder geval iets langer volhouden dan de laatste keer. Ik sleepte mezelf door de 6 minuten heen, steeds een stukje verder: na die lantaarnpaal mag je stoppen. Nee meid, kom op, die laatste minuut knal je er ook nog aan. En toen was daar het verlossende signaal. I did it, ik heb die 6 minuten verslagen, woeehoeee!!
De tweede keer 6 minuten gingen veel sneller dan verwacht. In mijn hoofd was dit stuk minimaal tot terug bij beginpunt, maar het was veel minder ver. Het laatste stukje rennen, 7 minuten heb ik niet afgemaakt, ik schat nog 1.5/2 min gerend en toen was ik bij het beginpunt.
Woensdag ga ik voor de volledige les 17, ik geloof er weer in!
maandag 23 juni 2014
Zware afstraffing
Al 2 weken kon ik de moed niet bij elkaar rapen om weer te gaan lopen. De eerste dagen kwam het er niet van, druk druk, Pinksteren, verjaardagen etc. En als het lopen eenmaal niet meer in de planning staat, is het einde zoek. Daarnaast voelde ik mezelf niet zo lekker, loop ik van dokter na dokter en met mezelf aan te sjouwen, ook al niet zo bevorderlijk.
Na een dikke huilbui op zaterdagochtend moest het er toch maar van komen. Zin was er niet, maar het was droog, de zon scheen en eens moet weer de eerste keer zijn. Ik dacht, ik ga door waar ik gebleven ben en zie wel waar het schip strandt. Les 17 dus.
Ik begon op een, voor mijn gevoel, zeer langzaam tempo. Eerste stukje lopen van 2 minuten ging best goed en snel. De 4 minuten erna duurden een eeuwigheid maar ging ook nog wel. Vervolgens 6 minuten, maar nadat ik het gevoel had er bijna te zijn hoorde ik ineens: "goed zo, ik ben fier op u, u bent bijna op de helft". Whuttt? De helft? NEEEEEEEEEEEH. Er ging mentaal een knop om en ik hield het niet meer vol. Ik heb nog even doorgelopen maar toen besloten een looppauze in te lassen, alles ging pijn doen. Na de looppauze van 1,5 minuut weer zo'n 1,5 min gerend en toen weer gestopt met het seintje. Na deze looppauze weer een kort stukje gelopen maar ik kreeg krampen in mijn buik. Ik was midden in de polder, dus heb gewoon in een stevig tempo naar huis gewandeld, met nog 2x een sprintje van 1,5 minuut.
Het was het gewoon even niet, helemaal niet zeg maar.
Vanavond staat er weer een sessie op het program, gisteren had ik ook weer de hele dag buikkrampen maar vandaag gaat het beter dus hopelijk het lopen ook. Ik duim alvast.
Al 2 weken kon ik de moed niet bij elkaar rapen om weer te gaan lopen. De eerste dagen kwam het er niet van, druk druk, Pinksteren, verjaardagen etc. En als het lopen eenmaal niet meer in de planning staat, is het einde zoek. Daarnaast voelde ik mezelf niet zo lekker, loop ik van dokter na dokter en met mezelf aan te sjouwen, ook al niet zo bevorderlijk.
Na een dikke huilbui op zaterdagochtend moest het er toch maar van komen. Zin was er niet, maar het was droog, de zon scheen en eens moet weer de eerste keer zijn. Ik dacht, ik ga door waar ik gebleven ben en zie wel waar het schip strandt. Les 17 dus.
Ik begon op een, voor mijn gevoel, zeer langzaam tempo. Eerste stukje lopen van 2 minuten ging best goed en snel. De 4 minuten erna duurden een eeuwigheid maar ging ook nog wel. Vervolgens 6 minuten, maar nadat ik het gevoel had er bijna te zijn hoorde ik ineens: "goed zo, ik ben fier op u, u bent bijna op de helft". Whuttt? De helft? NEEEEEEEEEEEH. Er ging mentaal een knop om en ik hield het niet meer vol. Ik heb nog even doorgelopen maar toen besloten een looppauze in te lassen, alles ging pijn doen. Na de looppauze van 1,5 minuut weer zo'n 1,5 min gerend en toen weer gestopt met het seintje. Na deze looppauze weer een kort stukje gelopen maar ik kreeg krampen in mijn buik. Ik was midden in de polder, dus heb gewoon in een stevig tempo naar huis gewandeld, met nog 2x een sprintje van 1,5 minuut.
Het was het gewoon even niet, helemaal niet zeg maar.
Vanavond staat er weer een sessie op het program, gisteren had ik ook weer de hele dag buikkrampen maar vandaag gaat het beter dus hopelijk het lopen ook. Ik duim alvast.
dinsdag 10 juni 2014
Les 16 - Betrapt
Het plan was al om vrijdagmiddag te gaan lopen, net voor het avondeten maar het was nog veel te warm naar mijn zin. Dus ging ik even bij mijn ouders langs, naar de stad en wilde ik later op de avond gaan lopen. Toen ik rond half 10 thuis kwam vond ik het nog steeds te warm, dus besloot het plan een dagje uit te stellen.
Zaterdagochtend, ik MOEST. Afspraak is afspraak. Op zich had ik het idee dat het met de hitte nog wel meeviel. Nou, dat was dus niet zo. In de schaduw was het wel vol te houden, maar de stukken in de volle brandende zon waren zwaar. Helaas kan ik niet alleen in de schaduw lopen en loop ik ook nog grotendeels in de stad, waar de warme lucht sowieso al meer blijft hangen.
Mijn tempo lag niet zo hoog, maar ik vond dit keer volhouden en bezig zijn belangrijker dan tempo. Het uitlopen ging prima, behalve de laatste 5 minuten. Ik wilde na het lopen gelijk door naar de Jumbo, moest 1 boodschap hebben. Maar ik was al bij de jumbo. Toch nog een extra rondje gelopen en toen stond ik weer bij de Jumbo voor de deur. En sssttt, ik heb een halve minuut eraf gesmokkeld. Ik ben er niet trots op, maar ik had geen zin om nog een ommetje te maken.
Afstand was beduidend minder dan de vorige keer: 3.75 km tegenover 4.12 km vorige week. (deze les is hetzelfde als les 13.
Wanneer ik nu weer ga, geen idee. Het was een lang weekend vrij en maandag ging ik al vroeg naar het strand en 's avonds bbq-en. Vanavond staat op de planning, maar er wordt weer noodweer verwacht hier dus of dat wat gaat worden, we zullen zien!
Het plan was al om vrijdagmiddag te gaan lopen, net voor het avondeten maar het was nog veel te warm naar mijn zin. Dus ging ik even bij mijn ouders langs, naar de stad en wilde ik later op de avond gaan lopen. Toen ik rond half 10 thuis kwam vond ik het nog steeds te warm, dus besloot het plan een dagje uit te stellen.
Zaterdagochtend, ik MOEST. Afspraak is afspraak. Op zich had ik het idee dat het met de hitte nog wel meeviel. Nou, dat was dus niet zo. In de schaduw was het wel vol te houden, maar de stukken in de volle brandende zon waren zwaar. Helaas kan ik niet alleen in de schaduw lopen en loop ik ook nog grotendeels in de stad, waar de warme lucht sowieso al meer blijft hangen.
Mijn tempo lag niet zo hoog, maar ik vond dit keer volhouden en bezig zijn belangrijker dan tempo. Het uitlopen ging prima, behalve de laatste 5 minuten. Ik wilde na het lopen gelijk door naar de Jumbo, moest 1 boodschap hebben. Maar ik was al bij de jumbo. Toch nog een extra rondje gelopen en toen stond ik weer bij de Jumbo voor de deur. En sssttt, ik heb een halve minuut eraf gesmokkeld. Ik ben er niet trots op, maar ik had geen zin om nog een ommetje te maken.
Afstand was beduidend minder dan de vorige keer: 3.75 km tegenover 4.12 km vorige week. (deze les is hetzelfde als les 13.
Wanneer ik nu weer ga, geen idee. Het was een lang weekend vrij en maandag ging ik al vroeg naar het strand en 's avonds bbq-en. Vanavond staat op de planning, maar er wordt weer noodweer verwacht hier dus of dat wat gaat worden, we zullen zien!
donderdag 5 juni 2014
Les 15 - nieuwe tactiek
Woensdag, een dag vol regen. Ik wilde lopen, maar het bleef maar regenen, hard regenen. Toen ik allerlei klusjes gedaan had en om half 9 op de bank plofte, zag ik ineens de lucht opklaren. En heb ik direct mijn hardloopkleding aangetrokken. Ja, als ik het zo teruglees geloof ik het zelf ook haast niet, maar ik heb bewijs!
Toen ik in mijn korte broekje buitenstond had ik het wel een beetje koud, iets te optimistisch gekleed ;-) En toen ik klaar was om te beginnen dacht ik, dat met die telefoon moet anders. Ik loop met Runkeeper aan om te tracken en mijn mp3 speler voor de muziek van Evy, beide in een hand. Maar ik kijk tijdens het lopen stiekem steeds hoeveel minuten ik nog moet of hoe lang ik al bezig ben. En dat werkt eigenlijk niet bevorderend. Dit keer stopte ik mijn telefoon in mn ritsvakje en mijn mp3 klikte ik aan mijn shirt. Lege handen.
In het begin vond ik het raar, maar het went. Ik had het idee dat mijn schouders en nek nu meer ontspanden, omdat ik vooral mijn telefoon graag krampachtig vasthoud. En het ging goed! Mijn tempo was niet heel hoog, mijn knie gevoelig maar dat maakt niet uit. De laatste keer rennen, 7 minuten, kreeg ik het zwaar. Het was inmiddels keihard gaan regenen en ik wilde niet meer. Dus ik zei tegen mezelf, kom op Moes, je moet toch thuis komen, even doorbikkelen tot het verkeerslicht en dan mag je stoppen. En terwijl ik probeerde uit te rekenen hoeveel stappen het tot het verkeerslicht was, hoorde ik ineens het zoemgeluid dat het klaar was. LEKKERRRR!! Ik voelde me onoverwinnelijk en heb tot ik ging slapen lopen glunderen dat ik het maar mooi weer geflikt heb.
Les 16 is een herhaling van les 13 dus ja, dat moet te doen zijn toch!
Woensdag, een dag vol regen. Ik wilde lopen, maar het bleef maar regenen, hard regenen. Toen ik allerlei klusjes gedaan had en om half 9 op de bank plofte, zag ik ineens de lucht opklaren. En heb ik direct mijn hardloopkleding aangetrokken. Ja, als ik het zo teruglees geloof ik het zelf ook haast niet, maar ik heb bewijs!
Toen ik in mijn korte broekje buitenstond had ik het wel een beetje koud, iets te optimistisch gekleed ;-) En toen ik klaar was om te beginnen dacht ik, dat met die telefoon moet anders. Ik loop met Runkeeper aan om te tracken en mijn mp3 speler voor de muziek van Evy, beide in een hand. Maar ik kijk tijdens het lopen stiekem steeds hoeveel minuten ik nog moet of hoe lang ik al bezig ben. En dat werkt eigenlijk niet bevorderend. Dit keer stopte ik mijn telefoon in mn ritsvakje en mijn mp3 klikte ik aan mijn shirt. Lege handen.
In het begin vond ik het raar, maar het went. Ik had het idee dat mijn schouders en nek nu meer ontspanden, omdat ik vooral mijn telefoon graag krampachtig vasthoud. En het ging goed! Mijn tempo was niet heel hoog, mijn knie gevoelig maar dat maakt niet uit. De laatste keer rennen, 7 minuten, kreeg ik het zwaar. Het was inmiddels keihard gaan regenen en ik wilde niet meer. Dus ik zei tegen mezelf, kom op Moes, je moet toch thuis komen, even doorbikkelen tot het verkeerslicht en dan mag je stoppen. En terwijl ik probeerde uit te rekenen hoeveel stappen het tot het verkeerslicht was, hoorde ik ineens het zoemgeluid dat het klaar was. LEKKERRRR!! Ik voelde me onoverwinnelijk en heb tot ik ging slapen lopen glunderen dat ik het maar mooi weer geflikt heb.
Les 16 is een herhaling van les 13 dus ja, dat moet te doen zijn toch!
dinsdag 3 juni 2014
Nieuwe week = nieuwe ronde = nieuwe kansen
Over afgelopen week zal ik maar niet teveel uitweiden. Ik had een hele slechte week en sporten kwam er door allerlei omstandigheden gewoon niet van.
Dus maandag heb ik een nieuwe start gemaakt. Ik was gebleven bij les 15, dus wilde proberen om gewoon hier verder te gaan. Eerste 2 minuten liepen wel lekker, voelde lichtjes pijn bij mijn schenen maar kon gewoon doorlopen. De 4 minuten gingen ook goed, was wel blij toen het klaar was, mn knie zeurde een beetje en brug op blijft zwaar. Lekker uitgelopen en toen ging ik naar de 5 minuten. Ging ook best okay, maar mn knie begon wel echt pijn te doen. Gewoon lekker uitgelopen, beetje gerekt en gestrekt, heb soms namelijk dat ie gewoon even moet knakken en dan is het over. Tijdens het lopen voelde ik mijn knie ook wel, maar het ging wel.
Maar toen begon ik aan de 6 minuten (had er vertrouwen in dat ik de les uit kon lopen) en pats, na 4 stappen ging er iets mis in mijn knie. Ik kon echt niet door, besloot om stukje te gaan wandelen en het later weer te proberen. Inmiddels was ik 2.5 km van huis en mijn knie wilde gewoon echt niet meer. Het bleef pijn doen, ook tijdens het wandelen. Ik was dan ook erg blij toen ik weer thuis was. Helaas, niet gelukt dus. Ik vond het wel lekker om even buiten te zijn, dus wil deze week zeker nog een keertje gaan proberen. Gelukkig voel ik vandaag mijn knie niet, maarja, ik zit dan ook de hele dag op een bureaustoel.
Over afgelopen week zal ik maar niet teveel uitweiden. Ik had een hele slechte week en sporten kwam er door allerlei omstandigheden gewoon niet van.
Dus maandag heb ik een nieuwe start gemaakt. Ik was gebleven bij les 15, dus wilde proberen om gewoon hier verder te gaan. Eerste 2 minuten liepen wel lekker, voelde lichtjes pijn bij mijn schenen maar kon gewoon doorlopen. De 4 minuten gingen ook goed, was wel blij toen het klaar was, mn knie zeurde een beetje en brug op blijft zwaar. Lekker uitgelopen en toen ging ik naar de 5 minuten. Ging ook best okay, maar mn knie begon wel echt pijn te doen. Gewoon lekker uitgelopen, beetje gerekt en gestrekt, heb soms namelijk dat ie gewoon even moet knakken en dan is het over. Tijdens het lopen voelde ik mijn knie ook wel, maar het ging wel.
Maar toen begon ik aan de 6 minuten (had er vertrouwen in dat ik de les uit kon lopen) en pats, na 4 stappen ging er iets mis in mijn knie. Ik kon echt niet door, besloot om stukje te gaan wandelen en het later weer te proberen. Inmiddels was ik 2.5 km van huis en mijn knie wilde gewoon echt niet meer. Het bleef pijn doen, ook tijdens het wandelen. Ik was dan ook erg blij toen ik weer thuis was. Helaas, niet gelukt dus. Ik vond het wel lekker om even buiten te zijn, dus wil deze week zeker nog een keertje gaan proberen. Gelukkig voel ik vandaag mijn knie niet, maarja, ik zit dan ook de hele dag op een bureaustoel.
Abonneren op:
Posts (Atom)