Bam... 5km in the pocket!

Trots, zo trots op mezelf. 5 weken geleden begonnen met hardlopen in een opstapgroep, gisteren gewoon 5km uitgelopen. Ik 'wilde' dit al zo lang, maar nooit doorgezet en nu is het me gelukt. Vooral een persoonlijke overwinning, maar wel een die ik niet zonder steun tijdens de wedstrijd had kunnen halen.

Ik was nog nooit verder gekomen dan 4.5 km, met als snelste tempo 7:30 min/km. Dan zou mijn eindtijd 37:30 worden... en ik had 35 min ingevuld. Mijn doel was uitlopen, zonder te wandelen en tempo vond ik minder belangrijk.

Het begon al zo raar en ongemakkelijk, veel mensen gingen uitgebreid een warming-up doen. Uiteraard doen wij dit met onze opstartgroep ook, maar ik voel me toch altijd iets te weinig prof daarvoor en zo raar overkomen.

Toen was het tijd om naar de startvakken te gaan. Ik startte in het laatste vak, je wordt opgehokt tussen de dranghekken en deze worden aan de kant geschoven zodra het startsignaal klinkt. Ik voelde me net een koe die naar de weide gedreven werd, maar wel eerst even 5 km moest lopen hiervoor ;-)
Eigenlijk ging het gelijk goed, in het begin loop je erg langzaam, omdat iedereen op gang moet komen maar ik had vrij snel een fijn tempo te pakken. Al voor de eerste kilometer voorbij was begonnen er mensen te wandelen. Ik was gestart bij de laatste 20, maar had intussen al best wat mensen (onbewust) ingehaald. .

Het ging lekker, super lekker, op de dijk (halverwege) haalde ik nog iemand in die altijd loopt te patsen dat ze zo goed is, dus dat voelde zeer goed. Bij +/- 4 km staat een reclamebord met tijd, ik zag dat er pas 27 minuten omwaren en ik was zo verbaasd van de snelheid dat ik instortte. Ik kon gewoon niet meer, ik had het onwijs zwaar en zin om te gaan lopen. De mentale strijd begon te komen, ineens voel je alles... maar ga ik doorrennen of even wandelen? Gelukkig was daar mijn reddende engel, die de hele weg naast en achter me gelopen had, ze ging voor me lopen en ik mocht in haar pas blijven lopen. Dankzij haar heb ik de laatste km uitgelopen, ik was helemaal kapot toen ik over de finish kwam... Op het bordje zag ik, onderweg naar de finish 34:45 staan, ik hoopte nog op 35:00 te finishen maar de afstand was te ver en versnellen zat er niet meer in... 35:15 werd het. Maar online zag ik een aangename verrassing... tijdcorrectie want ja, gestart in laatste startvak = ook later over beginstreep. 33:56 is het geworden en ik ben supertrots!!!

Misschien had ik beter kunnen presteren... als ik me 's ochtends beter voorbereid had. Ik was zo zenuwachtig, dat ik geen honger had. Ik had 4 minipannenkoeken op, wilde nog een banaan net voordat ik van huis ging maar dat werd me afgeraden. Na 1 km had ik echter al honger en vooral DORST. Ik kwam erachter dat ik nog helemaal niks gedronken had... en dat voelde ik. De volgende keer neem ik dit mee in gedachten, betere bodem leggen en wie weet kan ik dan zeggen dat ik mn PR verbeterd heb.